Valenti Moya meets Monk – Jazz Manouche Connection
Weinigen waagden zich tot voor kort aan het repertoire van Thelonious Monk: zijn pianospel bleef na zijn dood in 1982 vooral bekend als tegelijk speels maar vooral hoekig, om niet te zeggen weerbarstig en onvoorspelbaar. Dat en de prominente plaats van pauzes in zijn opnames en optredens maakten dat weinigen de confrontatie aandurfden. Niet voor niets vergeleek Bernlef een solo van Monk met van de trap vallen. Met de honderdste verjaardag van zijn geboorte in het vizier kwam er dit decennium langzaam schot in de zaak, maar de tributes krijgen niet de aandacht die ze verdienen. Ook ‘Verbiest Meets Monk Father & Son’ van Rony Verbiest en het gedurfde ‘Monk ‘n’ Roll’ van het Francesco Bearzatti Tinissima 4et ondergingen dit.