Dans Dans – de tegenstrijdigheid







Amper een jaar na het uitbrengen van een van de belangrijkste platen uit de COVID-jaren ("Zink" - de JazzMania recensie vind je HIER) is het Antwerpse trio terug met een zesde album. Er werd een iets andere opnameprocedure gevolgd voor een vrijwel ongewijzigd resultaat. Bassist Fred 'Lyenn' Jacques legt uit.


Jullie hebben dit album zelf geproduceerd, exit Koen Gisen en Christine Verschorren. Wat is de reden hiervoor ?

Frédéric Lyenn Jacques : Hoe werkt de producer in feite? Er is het technische aspect en er is het artistieke aspect. De producer plaatst de microfoons om een bepaald geluid te verkrijgen, terwijl wij met hem praten over muzikale sferen. Uiteindelijk is de grens niet altijd even duidelijk. Maar we hadden een vrij duidelijk idee van wat we wilden bereiken. We hebben niet echt met elkaar overlegd in de band, het ging heel natuurlijk... Het resultaat verschilt niet echt van de vorige albums.

Ik kan me vergissen, maar ik denk dat je ook de wil had om het sound een beetje te "vervuilen". "Coyote" bijvoorbeeld, is op het randje van "garage rock"...

Frédéric Lyenn Jacques : (verwonderd) Denk je dat? Nee... of misschien is het niet opzettelijk. Bert (Dockx) heeft enkele nieuwe effecten voor zijn gitaar aangeschaft. Misschien is dat een van de redenen waarom het geluid is veranderd. Maar neen... Sinds we begonnen zijn, zijn we op een heel natuurlijke manier geëvolueerd qua geluid. Onze aanpak voor deze plaat is dezelfde als voor de vorige. Het was echter een zeer snel proces. Het album was in slechts twee weken klaar.

   


Werd alles live gespeeld, zonder overdubs ?

Frédéric Lyenn Jacques : Ja, voor het grootste deel. Er zijn enkele reparatie-overdubs, waarbij het ene of het andere keyboard wordt toegevoegd om een gat te vullen, maar dat is vrij zeldzaam...

Net als bij 'Zink' zijn jullie met z'n drieën. Hoe werkt dat ? Brengt iemand het thema en vullen de anderen het aan ?

Frédéric Lyenn Jacques : We werkten meer samen voor "Zink". En dat was vanaf het begin van de compositie. Een van ons kwam met een basismelodie en dan werkten we er met z'n drieën aan tot we tevreden waren met het resultaat... Het was een echte samenwerking.
Hier is het een beetje anders. De meeste nummers zijn individueel geschreven en daarna samen uitgewerkt, maar met een groepsgeest. We zijn het niet altijd eens, iedereen heeft zijn eigen standpunt... Zoals de luisteraar die het ene nummer zal verkiezen boven andere.


In het verleden speelden jullie regelmatig covers van jazz standards: Monk, Mingus... Net als bij "Zink" is dat hier niet het geval. Is dit een manier om jezelf te emanciperen ?

Frédéric Lyenn Jacques : In het verleden hadden we een duidelijke jazzachtergrond... Het is comfortabel om standards te spelen als je in een jazzband speelt. Zo waren we. Tegelijkertijd waren Bert en ik andere projecten aan het ontwikkelen die uiteindelijk een effect hadden op de muziek van Dans Dans... We namen deze inspiratiebronnen en kwamen geleidelijk tot dit resultaat, waarbij we onze creatieve zin aanscherpten.

Er zit een zeker mysterie in je benadering van muziek. Met geïmproviseerde passages, dicht bij psychedelica. Op "Schaduw" bijvoorbeeld, dat het album afsluit...

Frédéric Lyenn Jacques : Inderdaad. We hebben het altijd al gedaan. Het is een geluidsuniversum waar we alle drie van genieten. Zelfs in onze parallelle projecten. Voor "Zink" evolueerden we in een zeer collaboratief proces, met zeer dynamische uitwisselingen van ideeën die wellicht meer wegen voor improvisatie openden. Terwijl voor "6" het proces meer verkokerd is... Ook al zijn de schotten doorlaatbaar en worden er onderling meningen uitgewisseld.

Ik merkte ook een verlangen om de muziek puurder te brengen, te vereenvoudigen...

Frédéric Lyenn Jacques : Dit gevoel van puurheid is vooral bij mij aanwezig. Ik ga graag naar de essentie, om de luisteraar de ruimte te geven zijn eigen plek te vinden. Ik hou echt van minimalisme.

 


Inclusief de cover art... Ik denk aan "Zink", maar het is ook opvallend voor de cover van "6" (een zwarte achtergrond en eenvoudige rode letters)...

Frédéric Lyenn Jacques : De cover van « Zink » heb ik zelf ontworpen…

En was ook jij het die de mooie roze tint koos ?

Frédéric Lyenn Jacques : Nee, de achtergrond was oorspronkelijk niet roze. Het was een voorstel van de grafisch ontwerper. Wij hielden van deze enigszins "vuile" roze tint... Minimalisme maakt deel uit van ons werkproces.

Dit is dus je zesde album, waarmee je behoort tot de veteranen van wat sommigen 'de nieuwe golf van de Vlaamse jazz' noemen...

Frédéric Lyenn Jacques : (verwonderd) 'de nieuwe golf van de Vlaamse jazz' ? We zijn niet echt geïnteresseerd in de labels en benamingen die aan bepaalde scènes worden gegeven... Natuurlijk zien we dat we er deel van uitmaken, dat we vaak dezelfde namen lezen op de affiches van dezelfde podia of festivals.

Tegelijkertijd maken we natuurlijk deel uit van een groep muzikanten uit de jazzwereld, we wonen in dezelfde steden, we kruisen elkaars pad, we worden vrienden. Het is een soort kruisbestuiving... Het gebeurt op een natuurlijke wijze, het is bijna bij toeval... We beïnvloeden elkaar een beetje, we luisteren naar elkaar. Dus ja, we kunnen spreken van een Vlaamse scene... Maar dat geldt waarschijnlijk ook voor Brussel of Wallonië... Zou een groep als Echt! (gevestigd in Brussel - nvdr) er geen deel van kunnen uitmaken? Persoonlijk praat ik liever over een netwerk dan over een scene...


Kunnen we jullie trouwens binnenkort op podia in Wallonië verwachten ?

Frédéric Lyenn Jacques : Ik maakte mij vanmorgen die bedenking! Geen concerten gepland in Wallonië! We kunnen het niet verklaren. Het is echt teleurstellend. Waarom spelen we niet in Luik, Namen, ... Hetzelfde geldt voor Frankrijk.

We spelen in Nederland, we hebben een tournee die begint in Duitsland en dan verder gaat naar Denemarken en zelfs in Turkije. Maar niets in Wallonië! Maar we zouden het graag doen!

Tekst © Yves Tassin (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © Patrick Van Vlerken
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo



DANS DANS - « 6 »
Unday / N.E.W.S.

recensie Jazz'halo (NL)
recensie JazzMania (F)

Concerten 2022:

19/10 : De Casino (Sint-Niklaas)
21/10 : De Roma (Antwerpen)
03/11 : Handelsbeurs (Gent)
04/11 : l’Ancienne Belgique (Brussel) - SOLD OUT



In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet




our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst