Uneven Eleven – Live In Brighton

U

Discus

Wat gebeurt er wanneer drie grootheden uit de improvisatiescene samenkomen op een podium? Het trio ‘Uneven Eleven’ geeft een idee met deze live opname. Uitvoerders in kwestie waren gitarist Makoto Kawabata, bassist Guy Segers en drummer Charles Hayward. Plaats van delict was Sticky Mike’s Frog Bar in Brighton (GB). Datum, 25 mei 2013.

Nog even herhalen voor wie hen uit het oor verloor. Japanner Kawabata Makoto richtte het legendarische Acid Mothers Temple op, speelde bij diverse vertakkingen hiervan evenals bij Baroque Bordello.

De Brusselse bassist Guy Segers was mee de grondlegger van Univers Zero, richtte het label Carbon 7 op en brengt continu materiaal uit op zijn Bandcamp site.

De Brit Charles Hayward zat achter het drumstel bij onder meer Crass, Massacre, Camberwell Now en natuurlijk This Heat.

Zet u schrap voor een “wall of sound” opgetrokken met bouwstenen uit garagerock, punk, metal, prog en diverse vervormingen hiervan. De heren weten hoe ze met decibels, reverb en veel branie een tsunami van sonische golven kunnen creëren. Belangrijk, elkeen heeft daarbij zijn rol. Hayward blijft onophoudelijk voor de grondstructuur zorgen. Hij gunt zichzelf geen seconde rust. Segers ondersteunt met zijn vette basklanken. De man grossiert in grooves die je in dergelijke context zelden hoort. Kawabata op zijn beurt staat duidelijk onder hoogspanning. Er zijn parallellen met Jimi Hendrix en Elliott Sharp maar hij gaat veel verder.

De drie ontplooien een ongelooflijke synergie. De eenentwintig minutenlange openingstrack ‘Knead The Beat’ is een pure splinterbom van de eerste tot de laatste decibel. Vooral ook de manier waarop ze (wat) vertragen en versnellen zonder omkijken is adembenemend. Het “gezongen” stukje van de gitarist verhoogt nog het trance effect.

Even minderen ze vaart vooraleer ze ‘Limpid Intone (Psalmodie Limpide) inzetten maar de spanning blijft gewaarborgd. En weg zijn ze voor een half uur kolkende trance. “Hearing is believing”. De samenvoeging van een staccato drumbeat, oerkreten en psychedelische gitaaruithalen van Kwabata en de alsmaar dieper groovende bas van Segers leidt tot een sjamanistisch ritueel.

Mixing was in handen van Guy Segers die de laatste jaren sterk spul uitbrengt met zijn Eclectic Maybe Band. Ook voor fans van Moonjune Records en Jon Irabagon’s I Don’t Hear Nothin’ But The Blues. 

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Makoto Kawabata: gitaar
Guy Segers: bas
Charles Hayward: drums, vocals

BANDCAMP