Poor Isa + Evan Parker/Ingar Zach - Poor Isa + Evan Parker/Ingar Zach

P

Aspen - VINYL

Een uiterst sobere hoes in foliedruk voor het derde album van Poor Isa maar wel een zeer eclectische inhoud. Centraal duo Ruben Machtelinckx en Frederik Leroux kon deze keer rekenen op niemand minder dan Evan Parker en Ingar Zach.

Beide gitaristen en banjospelers vonden dat een aantal stukken uit hun materiaalvoorraad net wat meer omkadering kon gebruiken. Percussionist Ingar Zach is een oude bekende en stond meteen paraat. Saxofonist Evan Parker beluisterde de vorige albums, keurde ze goed en stapte mee in het avontuur.

De intrige begint van bij de eerste akoestische klanken. Een repetitieve loop gekoppeld aan vreemdsoortige vibraties en resonanties gecreëerd met een capo op de snaren, vormt aanvankelijk de enige aanwijzing. Tot een tenorsaxofoon wat duiding brengt door verwarrende capriolen. Het mysterie blijft weliswaar intact, net als de spanning en de licht claustrofobische sfeer. De ideale voedingsbodem voor tal van veronderstellingen.

In ‘Ply’ worden extra lichtpunten neergezet aan de hand van houten blokken, nog steeds een favoriet hulpmiddel van Leroux en Machtelinckx. De alsmaar grillige sopraanannotaties laten de verwarring toenemen. Het ingetogen getokkel van banjosnaren en wat ondefinieerbare percussiegeluiden in ‘Untitled 7’ leiden tot een volgend niveau.

Kant B opent met ritmisch banjospel en kreeg als titel ‘Two Way’. Een opvallend toegankelijkere passage. Na een tijdje voegt saxofonist Evan Parker zich bij hen op een even snel tempo en introduceert hij de nodige kanttekeningen waardoor het geheel een gekartelde indruk meekrijgt.

Een lange sopraansolo van Parker dient als introductie van ‘Hewn’ en roept beelden op van een wriemelende minuscule biotoop. Langzaam duiken banjoklanken op en transformeren de saxofoonnoten zich in akoestische blaaseffecten. De bijkomende percussie vergroot het sprookjeseffect. Waarna alles uitdooft en de luisteraar verwonderd achterblijft. Het moment om de plaat opnieuw te beluisteren en de intrige proberen te ontrafelen.

Een album als een Wunderkammer waarbij zich achter elke titel een ander labyrint bevindt. De aangewende werkmethode is het doorgedreven manipuleren van ruimte en geluid aan de hand van minimalistische texturen. Het hoesontwerp is van Jeroen Wille en doet denken aan zijn werk voor de soloplaten van Willy Roggeman. Zoals gewoonlijk een uiterst gelimiteerde oplage en traditiegetrouw al snel een verzamelobject.

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Frederik Leroux: banjo, woodblocks
Ruben Machtelinckx: banjo, woodblocks

Evan Parker: sopraan- & tenorsaxofoon
Ingar Zach: percussie

BANDCAMP 
ASPEN EDITIES