De watervallen van KAU…

Ontmoeting met een trio dat perfect past in de nieuwe electro-jazzbeweging in Brussel.

Hallo jongens! Allereerst gefeliciteerd met jullie nieuwe album! We kenden jullie onder de naam KAU Trio, en nu vinden we jullie terug onder de eenvoudigere en niet zo heel andere naam “KAU”…

Matteo Genovese : Ja, ten eerste vonden we dat KAU beter klonk. Het is korter en meer ‘to the point’. Gewoon ‘KAU’, dat is makkelijker. En dan zijn er nog marketingredenen. Deze kortere versie werd ons voorgesteld en ja, we waren meteen weg van (en gaven de voorkeur aan) ‘KAU’.

En toen we nog ‘KAU Trio’ heetten, deden we veel samenwerkingen en hadden we veel gastartiesten, en dat was niet alleen een gimmick of een knipoog. We vinden het gewoon leuk, we houden ervan om nieuwe dingen uit te proberen, we waren een kwartet, een kwintet, een sextet, of wat het beste paste bij de situatie en onze wensen. We houden ervan om te experimenteren met onze muziek, dus hebben we verschillende combinaties geprobeerd.

Zo kan je veel flexibeler omgaan met de samenstelling van de groep...

Matteo Genovese : Ja, dat kon soms beperkend zijn. En zoals je vanavond zelf zult kunnen zien, zullen we niet met z'n drieën op het podium staan... (Noot van de redactie: het interview vond plaats kort voor hun concert in Botanique op 16 oktober 2025).

Mijn mening over deze naamsverandering is dat jullie er goed aan hebben gedaan. Iedereen weet dat KAU, KAU Trio is, dat het dezelfde groep is, en ik vind deze naam inderdaad veel effectiever, directer en indrukwekkender. Het voegt een vleugje mysterie toe dat intrigerend is en uitnodigt om meer te weten te komen. KAU bestaat dus uit drie jongens. Jullie komen allemaal uit verschillende landen, maar hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Hoe zijn jullie samen muziek gaan maken?

André Breidlib : We zijn samen naar de middelbare school gegaan. We kennen elkaar al HEEL lang! We komen uit verschillende landen, maar we komen eigenlijk alle drie uit Brussel. Het was een internationale school, heel kosmopolitisch, waar heel veel verschillende nationaliteiten, culturen en talen samenkwamen. Ik ben Noors, Matteo is Italiaans en Jan is Italiaans-Duits. We hebben elkaar ontmoet op deze "super" internationale school. We waren toen 13 jaar oud.

En die vriendschap houdt sindsdien stand...

Matteo Genovese : En we hadden toen al een band. Dat was niet KAU.

Was het « Chaos » ?

Jan Janzen : (lacht) Het was « Rage Against the Machine » !

Matteo Genovese : Het was een coverband, we hebben veel dingen gedaan. En sindsdien hebben we minstens drie of vier projecten gehad, ook met andere muzikanten die zich bij de band hadden aangesloten. Een van de gitaristen van een vorig project komt vanavond trouwens ook.

Jullie hebben deelgenomen aan initiatieven van hulporganisaties zoals Court-Circuit, bijvoorbeeld...

Matteo Genovese : Het punt is dat we ons hadden ingeschreven voor de Concours-Circuit, maar we zijn niet geselecteerd voor de kwartfinales. Ik denk dat ons project op dat moment al goed op poten stond, we hadden een manager, we hadden een booking agent, we hadden al veel mensen om ons heen, we stonden niet aan het begin.

We speelden al een paar jaar samen en ze waren van mening dat ze ons niet veel meer konden bieden dan wat we al hadden. We speelden, we hadden een structuur. Bovendien hadden we ons laat ingeschreven en zijn we dus niet verder gekomen in het avontuur. Maar we hebben veel vrienden die aan de wedstrijd hebben deelgenomen, het is een erg mooie competitie.

Jan Janzen : We hebben nog andere wedstrijden gedaan... We hebben bijvoorbeeld de “Soundtrack” gedaan (Noot van de redactie: een wedstrijd georganiseerd door de hub VI.BE en de livemuzieksector), maar het is gewoon niet gelukt.

Jullie hebben sinds 2020 veel muziek gemaakt! Vier albums in vijf jaar, dat is bijna één album per jaar, plus de singles, samenwerkingen en al het andere. Stop je soms ook wel eens?

Matteo Genovese : Als we de laatste EP, “Kaugummi / Mad Kau”, meetellen, komt dat neer op één release per jaar! Ons creatieve proces is heel direct. We maken dingen en willen die uitbrengen. We stellen vragen over de muziek, we onderzoeken die, en als we het antwoord leuk vinden, als we het resultaat leuk vinden, brengen we het uit. We werken hard aan onze muziek, maar het idee is om de flow, het proces, nooit te onderbreken, en uiteindelijk vertrouwen we op de muziek. Als die ons aanspreekt, brengen we die uit.

En jullie muziek krijgt een tweede leven tijdens liveoptredens...

Jan Janzen : Als muzikanten blijven we altijd aan onszelf werken, dus ja, dingen veranderen. Voor deze release hebben we een jaar lang aan de nummers geschreven en ze zijn geëvolueerd, de muziek groeit! We spelen ze nu anders. En we hebben sindsdien nieuwe inspiratie opgedaan. Ik heb bijvoorbeeld een nummer in mijn hoofd dat ik absoluut met KAU wil doen, en ik kan niet wachten om daarmee aan de slag te gaan en verder te gaan!

Matteo Genovese : Het mag niet zo zijn dat alles vastligt, de muziek kan zich daarna nog verder ontwikkelen.

Zo blijven jullie in een zeer levendige dynamiek en kun je snel overschakelen naar nieuwe dingen. Jullie eerste album is trouwens erg hiphop, bijna R&B, terwijl het tweede album erg ‘jazz-jazz’ is, het derde weer hiphop, maar dan meer rap. Het vierde album is veel meer rock...

Jan Janzen : Deze is wat ‘heavier’. We spelen kwintakkoorden op de gitaar, ja, we zitten in de rock.

Matteo Genovese : In zekere zin is het elke keer een nieuw hoofdstuk. Het hangt af van onze stemming, van wat we willen zijn of doen. Het eerste album was wat ritmischer, wat meer R&B, en het jaar daarop wilden we meer open, meer ‘dromerige’ dingen doen. We laten ons leiden door onze stemming, het is als een palet: soms schilderen we in blauw, soms in rood. Het is heel thematisch.

Oké. En dus, wat ik bij dit laatste album heb gevoeld, is dat jullie een beetje nostalgisch zijn, klopt dat?

Matteo Genovese : (Lacht) Ja, helemaal !

André Breidlib : Dat was een belangrijke factor, ja!

Ik heb sterke invloeden gehoord van FSOL - Future Sound of London, Plaid...

Jan Janzen : Ik ken geen van beide groepen ! (Lacht)

Dat is des te verrassender omdat ik die indruk had. Dat komt omdat je een nostalgie hebt die heel dicht bij de werkelijkheid ligt! (Lacht) Het zijn groepen die al heel lang elektronische muziek maken, ze waren behoorlijk actief in de jaren 90...

Matteo Genovese : Het is gek dat we deze bands niet kennen en dat je hun muziek terughoort in die van ons! We wilden het wat rustiger aan doen en terugkeren naar iets dat heel dicht bij onze emoties staat, en dat is waarschijnlijk waarom je nostalgie voelde. We wilden iets volwassen doen.

Niet alleen vanuit emotioneel oogpunt! Ik vind dat qua geluid, qua klank, we echt heel dicht staan bij wat er in de jaren 90 en begin 2000 werd gedaan...

Matteo Genovese : We hebben echt alles uit de analoge synthesizers gehaald, die de rode draad vormen in al onze albums. Het is een geluid dat altijd terugkomt in onze muziek, en hier voel je nog meer die ruwheid van de analoge synthesizer, die dat gevoel nog versterkt, denk ik.

De geluiden deden me aan die periode denken, maar de muziek die ik hoorde was heel actueel. Je voelt sterk de invloed van de Belgisch-Brusselse golf van Echt!, Jean-Paul Groove, Bandler Ching, Tukan en anderen. Je voelt die kracht in de groove, in het feest, maar bij jullie is het subtieler, lichter, terwijl jullie die beroemde groove behouden en jullie eigen geluid laten horen. Een ander bijzonder kenmerk van jullie album is de lengte van de nummers: ze zijn meestal erg kort...

Jan Janzen : Het idee was om veel diversiteit in de muziek te brengen, zodat je veel dingen kunt doen. We wilden de luisteraars aandachtig en actief houden, zodat zij zich nooit zouden vervelen.

André Breidlib : We wilden een soort ‘beat-tape’ maken. We hadden een idee, of gewoon zin om iets te doen, en dat namen we op.

Jan Janzen : We hebben veel gejamd, de nummers ‘geknipt’, alles opnieuw samengevoegd, de tracks opnieuw gespeeld en ze op het album gezet. Zo simpel is het! We hadden natuurlijk veel meer dan we op het album konden zetten, dat in LP-formaat moest blijven. Alex is dol op het nummer ‘No Comply’, een nummer dat maar 30 seconden duurt! Dat frustreert hem, en dat is precies wat we wilden bereiken: we wilden dat mensen naar meer zouden verlangen! We hebben ons laten inspireren door Salomea, een band uit Keulen. Op hun laatste album, dat ongelooflijk is, staan 20 nummers!

En nu? Wat is de volgende stap?

Jan Janzen : We gaan binnenkort nummers met strijkers uitbrengen, en een live opname. Het concert van vanavond wordt opgenomen en misschien doen we iets met de opname!

Matteo Genovese : Ja, vanavond spelen we met een vioolkwintet. Het is een verrassing!

Jan Janzen : En morgen vertrekken we naar Londen! De reis gaat verder! Het houdt nooit op!

Matteo Genovese : Dat is echt wat de hoes betekent. Dat mannetje dat rent en nooit stopt. Het is net als het leven in de muziekwereld. Het is een eeuwigdurend thema. Het is eigenlijk net als het leven in het algemeen! We rennen allemaal achter iets aan, of het nu onze dromen zijn, ons dagelijks leven, de tijd, we rennen allemaal achter iets aan. We bevinden ons allemaal in dezelfde situatie als dat mannetje dat rent.

Dat is een mooie conclusie!

Tekst en foto’s © Quentin Perot (vrije vertaling: Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania

KAU - Unknown Waveforms

BANDCAMP

Lees hier de recensie van Georges Tonla Briquet
Lees hier de recensie van Quentin Perot