Aleph Quintet : het vervolg in ideeën en dialoog…

Akram Ben Romdhane - Diogo Alexandre - Marvin Burlas

Ik voer dit interview parallel aan de analyse van het tweede album “Hiwar” (wat in het Arabisch “dialoog” betekent) van het project Aleph Quintet, waarin Akram Ben Romdhane (oud) en Théo Zipper (elektrische bas) te horen zijn. Om het plaatje compleet te maken, zijn ook Wajdi Riahi (piano), Marvin Burlas (viool) en Diogo Alexandre (drums) bij dit concept betrokken.


Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Akram Ben Romdhane : Het begon allemaal met violist Marvin Burlas, een uitwisseling tussen ons tweeën tussen Parijs en Brussel, een verlangen om elkaar te leren kennen via onze respectievelijke instrumenten. De wens om mijn vioolspel te verdiepen maakte ook deel uit van het proces dat ons dichter bij elkaar bracht. Omdat de oud aanvankelijk in Parijs bleef, besloten we uiteindelijk om samen op ons favoriete instrument te gaan spelen. Zo ontstond de groep: Marvin kent Théo Zipper, ik ken Wajdi Riahi en de ontmoeting met drummer Diogo Alexandre vorig jaar in Brussel deed de rest.

De titel van jullie tweede album is duidelijk niet toevallig gekozen. Kunnen jullie daar iets meer over vertellen?

Théo Zipper : Deze titel kwam eigenlijk niet meteen. Door het herhaaldelijk spelen van de composities ontstond er een beeld. De identiteit van elke muzikant werd weerspiegeld in een spiegel, in een continu proces van schrijven en componeren, als een soort transversaliteit, waarbij iedereen zichzelf in de ander weerspiegeld zag. Het werk van iedereen, en het werk van allen, werd één... naar elkaar toe.

Zit er een filosofische dimensie achter deze titel en de inhoud van deze plaat?

Akram Ben Romdhane : Ja, een humanistisch begrip van dialoog, dat van naar de ander toe gaan...

Heeft de internationale actualiteit invloed gehad op uw composities, op het thema van het album?

Akram Ben Romdhane : De kunstenaar is iemand die gevoelig is voor de actualiteit, sommige composities staan in verband met de actualiteit. Voordat we kunstenaar zijn, zijn we mensen, dus de actualiteit raakt ons. We brengen op bescheiden wijze de visie van de kunstenaar over.

Théo Zipper : We kunnen het nieuws niet langer negeren, via het scherm zijn beelden voor iedereen beschikbaar.

Wat is de achtergrond van elke muzikant? Wat zijn jullie muzikale referenties?

Akram Ben Romdhane : Elke muzikant heeft zijn eigen invloeden... maar het principe is om iets te schrijven dat persoonlijk is voor ons project. Iedereen is vrij en het proces komt voort uit een soort osmose tussen ons allemaal.

Théo Zipper : In feite zijn het vijf identiteiten die een ommezwaai van 360° maken.

Er is veel finesse te horen in het samenspel van de instrumenten, is dat bewust gedaan?

Akram Ben Romdhane : We willen het werk verfijnen, vooral de arrangementen, zoals in klassieke muziek of kamermuziek. In jazz ook, maar daar zijn ook meer rauwe, energieke momenten.

Er is ook een chemie voelbaar tussen een delicate spelwijze, zoals bij de piano, en meer technische passages op de oud en de drums. Maakt deze mix deel uit van het handelsmerk van de groep?

Akram Ben Romdhane : Het is precies die chemie die we zoeken.

Er zijn ook meer experimentele passages te horen. Verleggen jullie de grenzen tot avant-gardistische muziek of jazz?

Akram Ben Romdhane : Bij improvisatie zijn er weinig of geen grenzen om muzikale expressie tot het uiterste te drijven.

Théo Zipper : Wat betreft het avant-gardistische aspect, horen we op deze tweede plaat de typische taal van de hedendaagse muziek en die van de free jazz terug. Het is opnieuw een ontmoeting, we navigeren zigzaggend. De eerste plaat was minder experimenteel, maar door ze vaak live uit te voeren, hebben we ons open gesteld voor een bredere wereld... wat zeker van invloed is geweest op de totstandkoming van dit tweede album.

Wie componeert? Componeren jullie allemaal samen?

Akram Ben Romdhane : Wat telt, is de impuls. Er zijn drie drijvende krachten (Akram, Wajdi, Théo - nvdr), we brengen ideeën aan... een kader. Elke muzikant neemt het werk van de anderen in zich op om een groepswerk te creëren. Vanuit een startpunt staan we open voor alle mogelijkheden, raken we de weg kwijt en vinden we elkaar weer terug.

Opnieuw een verhaal over dialoog, uiteindelijk de rode draad van dit album dat zijn naam alle eer aandoet!

Interview © Philippe Thirionet (vrije vertaling: Jos Demol)  -  foto’s © Robert Hansenne
In samenwerking met JazzMania

Aleph Quintet – Hiwar

Igloo Records 
BANDCAMP