NOVA - Elusive

NOVA - Elusive

N

IGLOO Records

Na een debuutalbum getiteld 'NOVA' dat in 2020 uitkwam, brengt Félix Zurstrassen nu 'Elusive' uit, dit keer met NOVA als bandnaam.

Het is een detail, maar wel een dat de persoonlijkheid van Félix Zurstrassen weerspiegelt, een muzikant die zowel gevoelig als discreet is.

De al aantrekkelijke bezetting van het eerste album - Nelson Veras, Ben Van Gelder en Antoine Pierre - wordt hier aangevuld met de Britse pianist Kit Downes (lees HIER het interview) die de harmonische rijkdom van de composities van de leider nog verder versterkt.

Terwijl het eerste album de standaard 'April in Paris' bevatte, bevat "Elusive" alleen eigen composities, veertien stukken die gekenmerkt worden door meerdere invloeden, maar de stempel 'Zurstrassen' dragen in de elegantie, finesse en verfijning van de arrangementen.

‘Glowing Ride' opent het album met een vloeiende ballade als een stromend riviertje in de Hoge Venen, waarbij elke muzikant zijn of haar eigen romantische en toch dichte innerlijke stroom meebrengt.

De finale van 'Piece for Ape' suggereert een verwantschap met Antoine's band 'NextApe', wat het stuk tot een mooi einde leidt. Met 'Syatco' laat Félix Zurstrassen Ben Van Gelder zich uitdrukken in een Colemaniaans idioom (Ornette!), terwijl 'Easy Peasy', in een Latin spirit, herinnert aan de impuls van Chick Corea's 'La Fiesta'.

‘The East Man’, een prachtige melodie gezongen door de sax over de zachte stemmen van de piano en gitaar, is een klein wonder van verfijning waarvan het tempo stijgt op de ontsnappingsmomenten aangeboden door Van Gelder en Kit Downes.

‘Epilogue’, op de bijna religieuze akkoorden van Kit Downes, ademt een serene, rustgevende sfeer uit in zijn korte finale.

Het zou ongetwijfeld voorbarig zijn om te spreken van een album van het jaar voor een schijf die voor het eerst te horen is op 2 januari, maar hier is een plaat die ons meesleept van het eerste tot het laatste nummer en de talenten bevestigt van componist en arrangeur Félix Zurstrassen, een discrete maar oh zo briljante muzikant wiens associatie met alle talenten om zich heen bijna telepathisch is.

© Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo



In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet




our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst