Renaud García-Fons - Le souffle des cordes

Renaud García-Fons - Le souffle des cordes

R

E-motive records

In het interview dat Citizen Jazz met hem had (lees HIER) omschrijft Renaud Garcia-Fons zijn nieuwe plaat als het derde luik van zijn trilogie rond snaarinstrumenten, na “Silk Moon” in duo met Derya Türkan en “Farangi,  De Baroque à l’Orient” met theorbespeelster Claire Antonini.

Maar het betekent ook voor hem de terugkeer naar een groter ensemble. Het laatste waarvoor hij muziek schreef kan je beluisteren op het album “Entremundo” uit 2004. Reeds zeventien jaar geleden… Sinds die tijd gaf de contrabassist zelfs de voorkeur aan het quartet ("Linea Del Sur") of het trio ("La Vie Devant Soi"), en was hij meerdere keren te horen in duo's, maar ook probeerde hij een tweede keer het eenzame avontuur met "Solo, The Marcevol Concert", twintig jaar na "Légendes", zijn eerste album in 1993.

Met “Le Souffle Des Cordes” nodigt degene die vaak wordt gepresenteerd als een virtuoos, om niet te zeggen een meester van het instrument, dankzij een verbluffende techniek - maar wiens virtuositeit, zoals Henri Texier perfect onderstreept in de liner notes: "mooi, gevoelig, in dienst van de emotie en vooral geen opschepperij" - ons uit op een tweedimensionale reis.

Trouw aan zijn passies verenigt Renaud Garcia-Fons muziek uit alle windstreken, van het Verre Oosten tot Afrika, zonder ooit zijn geliefde Middellandse Zee en in het bijzonder Spanje en de Flamenco uit het oog te verliezen.

Maar door te schrijven voor een ensemble waar we de aanwezigheid van Derya Türkan op de kemençe [1], Serkan Halili op de kanun [2], de trouwe Kiko Ruiz op de flamencogitaar en een strijkkwartet opmerken, gaat hij verder dan de geografische dimensie van zijn schrijven om het een meer historische benadering te geven: "Ik wilde herinneringen hebben aan het verleden, aan oude muziek maar ook het Oosten oproepen met de kanoun of de kamençe evenals het Westen, de klassieke traditie, met het strijkkwartet, zonder Spanje te vergeten met de flamencogitaar”.

De barokke sfeer in de stijl van Vivaldi, Ottomaanse muziek, flamenco ... we pendelen in een boeiende reeks tussen het verleden en vandaag, van de ene cultuur naar de andere. Het is de uitdrukking van een diepgeworteld verlangen om bruggen te bouwen en grenzen op te heffen. Er voltrekt zich voor onze ogen een blije alchemie en we proeven des te meer van een harmonieuze architectuur van de diepere inhoud van de door Renaud Garcia-Fons gecultiveerde melodie. Deze gaat altijd hand in hand met “een puls, zoals een dans, een intense swing” die ons eraan herinnert, als dat al nodig was, dat er in deze humanistische musicus een diepgewortelde energie zit die o.a. door jazz gevoed wordt.

Het is niet nodig om hier de unieke kwaliteiten van de composities van Renaud García-Fons te benadrukken, zelfs niet de diepte van de melodie die ze bevatten en het evenwicht dat ze op natuurlijke wijze bereiken door de wisselwerking met muziek die uiteindelijk alleen maar 'tot dialoog' kan leiden. Evenmin hoeven we ons nogmaals de originaliteit en kracht van zijn frasering te herinneren, zowel met de strijkstok als pizzicato.

Deze muzikant is er zeker in geslaagd een eigen wereld te bedenken die, als je erover nadenkt, ook de onze zou moeten zijn. Met “Le Souffle Des Cordes” schrijft Renaud García-Fons een nieuw en prachtig hoofdstuk in zijn kosmogonie. En hij werkt al aan een vervolg. Laten we eerlijk zijn, dat is het beste nieuws dat hij ons kon vertellen.

© Denis Desassis (7/11/2021 – vrije vertaling : Jos Demol)
Een samenwerking Citizen Jazz / Jazz’halo





Bezetting :

Derya Turkan, kemençe
Kiko Ruiz, gitaar
Serkan Halili, kanun
Florent Brannens, viool
Amandine Ley, viool
Aurélia Souvignet-Kowalski, altviool
Nicolas Saint-Yves, cello
Renaud García-Fons, contrabas, composities


[1] De kemençe is een traditioneel Turks muziekinstrument. Het strijkinstrument is afkomstig van de kust van de Zwarte Zee. Zo heeft de stad Trabzon, de belangrijkste Turkse stad aan de oevers van de Zwarte Zee, de kemençe als embleem.

[2] De kanun, ook wel qanûn genoemd, is een tokkelinstrument uit de tafelciterfamilie dat veel wordt gebruikt in de Arabische wereld, de Iraanse wereld, Zuidwest-Azië, maar ook in Griekenland en Turkestan.

pour la texte originale cliquez ici:


CONCERTEN:

3 december 2021 - De Singel Antwerpen
https://desingel.be

5 december 2021 - Concertstudio Kortrijk
https://www.schouwburgkortrijk.be/programma/1359/Renaud_Garcia_Fons/Le_souffle_des_cordes


In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet




our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst