Karen Willems – Kaap Mij
K
W.E.R.F.
De los-vaste residenties van Karen Willems bij KAAP/De Werf leveren regelmatig concrete resultaten op. De release van de dubbel-lp ‘Grichte’ (W.E.R.F., 2022) was daar een van de opmerkelijkste in het oor springende voorbeelden van. Nu is er de cassette ‘Kaap Mij’, een al even opvallend kunstwerkje.
In mei 2023 verbleef drumster en percussioniste “hors série” Karen Willems nog eens vier dagen in kunstencentrum De Werf. Zoals meestal het geval is, gebeurt dit niet noodzakelijk met de “mindset” van een opname. “Het is steeds een heel organisch proces en plots is er een eindresultaat. Eigenlijk ben ik een chaoot met een camionette vol spullen die ik gebruik of niet gebruik. Er is wel doorlopend een soort rode draad. Niets heeft plaats zomaar “out of the blue”. Ergens denk ik wel na over de te gebruiken werkwijze. Texturen dienen samen te passen. Pure chaos is het dus niet, evenmin als voorbedachte rade.”
‘Kaap Mij’ (sublieme titel) bevat acht nummers. Achter de keuze van dit eindproduct zit eveneens een visie. “Wat ik doe, heeft sowieso een filmisch karakter. Verbeelding overheerst. Daarbij merk ik tegenwoordig dat de stukken alsmaar langer worden en ik minder ga knutselen met collagetechnieken. Het is een continu dieper graven naar de mogelijkheden van het basismateriaal. Vandaar dat de nummers op deze cassette geen samenraapsel zijn van een wildgroei aan improvisaties maar spontane ideeën die ik van meet af aan bewust uitwerkte.”
Willems geeft niet alle geheimen prijs over welke artefacten en instrumenten ze gebruikte. Aan de luisteraar om zich met open geest onder te dompelen in deze fantasiewereld. We deden het verschillende keren en kwamen telkens tot een andere ervaring. Toch een poging tot samenvatting.
De A-kant bevat vijf titels, even intrigerend en cryptisch als de muziek. ‘grom wom’ is meteen een eerste onomatopee gecreëerd aan de hand van percussie, stem en diverse materialen waarbij Willems zich laat horen van haar meest broze en poëtische kant. Een vertrouwde sonische dimensie voor wie het werk van Lynn Cassiers en Anna Homler kent en al eens langsgaat bij het Brusselse klanken- en performancelaboratorium Q-O2. ‘amonster brom’ is meer een aaneenschakeling van geschuifel gekoppeld aan wind- en blaaseffecten tot er plots een haast dansbaar ritmepatroon doorbreekt. In ‘morgana meer’ draait alles rond steminvallen en spielereien met diverse speelgoedjes van allerlei makelij. Een auditieve mikado als het ware die uiteindelijk helemaal weggespoeld geraakt. Een apocalyptische passage die een verlengstuk krijgt met ‘lander maanlander’ en ‘deep dada hope’ waarin dreiging en huiveringwekkend ongemak de boventoon voeren.
Kant B begint met ‘ttta iiiiii’ en klinkt als een poging om op stotterende wijze contact te leggen met een andere levensvorm. Electronics, een constructie van contactmicro’s en pedalen, leveren de basisgrammatica van de communicatiemiddelen. Acht minuten lang is het bang afwachten of er overeenstemming volgt. Veel vraagtekens aangezien nadien stilte overheerst in ‘zon zenne’ en afsluiter ‘kapokalypse’. Tot er drie minuten voor het einde plots toch nog teken van leven opduikt door middel van bizarre geluidsgolven en vervormde vocalen. De vraag om hulp uit een andere dimensie? Het doet nieuwsgierig uitkijken naar een vervolg.
Mixing was opnieuw in handen van de Turkse muzikant, sounddesigner en klankingenieur Barkin Engin die zich thuis voelt in de context van dergelijk speelterrein. Dominiek Claeys leverde, trouw als in het verleden, het grafisch ontwerp voor de verpakking (RISO print ambachtelijk aan elkaar geplakt door Willems zelf).
Volslagen in overeenstemming met de leuze op haar bandcamp site, “There are those who conform and those who confront and never stop transforming”. Op die site staan trouwens heel wat interessante muziekje om te ontdekken.
© Georges Tonla Briquet
