Kaito Winse – Reele Bumbou
K
Zephyrus
Één van zijn eerste, zoniet het eerste, optredens op een Belgisch podium zindert hier vandaag nog altijd na.
Hoe een artiest in een voorprogramma bij Muziekpublique in Brussel begin 2019 geen opwarmertje was voor de hoofdact, maar deze resoluut het vuur aan de schenen legde: je ziet het niet vaak. In de dichte mist van de coronacrisis een jaar later verscheen zijn licht fantastische debuut ‘Kaledounia’, waarna langzaam maar zeker tig projecten het licht zagen en zien, met Avalanche Kaito als het zowel letterlijk als figuurlijk meest geruchtmakende.
‘Reele Bombou’ is net als zijn debuutplaat voor de volle 100% een soloproject, waar hij zijn kunde op mondboog, fluit en percussie ter ondersteuning van zijn krachtige stem deelt. In tegenstelling tot bij ‘Kaledounia’ heeft hij nu Franse en Engelse vertalingen van zijn teksten toegevoegd, waarmee we hem nu ook de predicaten geëngageerd en overtuigd mogen toekennen.
Kaito Winse is een griot: een verhalenverteller, historicus en muzikant en hierbij koppelt hij actualiteit, maatschappelijke (wan)toestanden en (r)evoluties, aan traditie (oude wijsheden en spreekwoorden). De bij ons verdwenen marktzanger vervulde een gelijkaardige rol, al verscheen deze laatste op drukke plekken en minder op plechtige gelegenheden zoals zijn West-Afrikaanse tegenhanger.
Zoals bij zijn solo-optredens kondigt hij zichzelf, met talking drum, onbevreesd aan bij de openingssong. In ‘Djiligui Duni’ is hij een reiziger die de wereld heeft gezien en met overtuiging zijn thuispubliek aan zijn lippen doet hangen. ‘Zögö Tchiende’ en ‘Waabo’ baden in dezelfde sfeer, maar hier wil hij al feestend de zorgen verjagen, respectievelijk aandacht en eerbied voor de traditie vragen.
Het gebruik van de mondboog, een enorme variant van de ons bekendere mondharp, laat dat opzwepende niet toe tijdens de zang in ‘An-Kôri’, maar ze creëert een introverte sfeer.
In de titeltrack zingt hij eerst niet, maar spreekt hij de luisteraar toe over de cirkel van het leven en de samenleving. De prachtige instrumentale afsluiter ‘Balade Peule’ op een voorloper van onze dwarsfluit geeft een duidelijk idee waar Roland Kirk indertijd vermoedelijk de mosterd haalde voor zijn “play & shout”.
Jammer dat dit feest na zes tracks en amper een half uur voorbij is, maar dat is geen relevant criterium. Zowel in jazz als punk scoorden artiesten raak met even korte en krachtige releases. Must hear. Het prachtige artwork ten slotte is de meerprijs voor de vinylversie van deze ep meer dan waard.
© Olivier Verhelst
Op donderdag 4 september 2025 om 21.00u treedt Kaito Winse op Lioncity, Ossegemstraat 55, Sint-Jans-Molenbeek: met o.a. Vitja Pauwels en het Sound Of Brussels Orchestra.
Gratis inkom na verplichte reservatie HIER.
