Eric Mingus – The Devil’s Weight

Eric Mingus – The Devil’s Weight

E

OUCH! RECORDS V001/15

57 is hij deze zomer geworden en daarmee heeft Eric Mingus de leeftijd van zijn vader Charles, met wie hij de imposante verschijning deelt, overschreden. Het is intussen 21 jaar geleden dat zijn sterk autobiografisch geïnspireerde debuut ‘Um… Er… Uh…’ verscheen. Toch mag men hem niet over dezelfde kam scheren als zijn vader: hij is in de eerste plaats zanger en spoken word-artiest. Helaas worden zijn uitstekende vocale kwaliteiten nog altijd onvoldoende erkend.

Voor zijn nieuwste ‘The Devil’s Weight’ stond hij helemaal alleen in. Het werd een puur soloproject dat amper 33 minuten duurt, maar een mooi beeld geeft van het brede spectrum waarin hij zich moeiteloos beweegt, gaande van traditionele Afro-Amerikaanse tot experimentele klanken. Het lugubere dodenlied ‘Mournin’ Wreck We Um’ is het meest gewaagde wapenfeit, waarin hij zijn diepste basnoten het verhaal laat brengen, terwijl de achtergrondstemmen ijl in hogere registers bewegen. Een verlaten strand na middernacht zou de perfecte setting zijn. ‘The Elephant In The Room’ draagt ook die ijle lucht mee, maar dan melancholischer. Hier lijkt het zelfs alsof John Cale kwam inzingen. Het titelnummer, opgedragen aan bluesgitarist Hubert Sumlin (1931-2011,) die hem naar verluidt door enkele moeilijke momenten heen sleurde, toont ons de bijna bulderende spoken word die ook op zijn eerste platen opviel. Alleen klinkt hij nu doorleefder. ‘No More Of This’ valt op door dezelfde stem die nu echter zingt, zij het ultratraag, zonder echter lijzig te worden. Wie toch zou dreigen met indommelen krijgt meteen daarop het hevig rockende ‘Gun Shy Boy’ in haar of zijn mik.

In ‘You’ll Say Anything’ gebruikt hij zijn zowel stem om de beat aan te geven als voor gesproken als gezongen fragmenten. ‘Rats And Tattle Tales’, de afsluiter, had niet misstaan in het repertoire van een Townes Van Zandt.

Tot hier, en vanaf de trage blues in de opener ‘Waitin’ On A Saint’, dat door de zangpartijen tot de warmste soul- of gospelsongs van de jongste jaren behoort, toont Eric Mingus dat hij misschien wel de meest onderschatte vocalist van het moment is. Hoog tijd dat hij weer onze contreien aandoet.

© Olivier Verhelst


In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet




our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst