Eclectic Maybe Band - ‘The Blind Night Watchers’ Mysterious Landscapes’
E
Discus Music
Een multigelaagd retro futuristisch luisterspel gecreëerd door zes topmuzikanten uit de alternatieve Belgische jazz- en improvisatiescene.
De groepsnaam is een speelse verwijzing naar de dubbel-lp van Jimi Hendrix. Toch is dit geen verdoken ode aan de gitaargod. Om enig idee te hebben van waar het hier allemaal om draait, is de cd-titel een beter startpunt.
De zeven minutenlange intro is een andere verduidelijking. Wat cymbalen die vibreren, een gongslag, pianosnaren die aangeraakt worden, borsteltjes die schuifelen, wat donkere baslijnen, licht zwevende fluitklanken, omzichtige saxofoonriedels en scherpe gitaaroprispingen met weergalm, dit alles door elkaar verweven als een licht golvende soundscape. Welkom in de onderwereld van Joe Higham (Al-Orkesta, Chris Mentens’ Jazz Van), Roland Binet (Fred van Hove), Guy Segers (Morton Fork Gang, Acid Mothers Temple, Gong), Dirk Wachtelaer (Toshinori Kondo), Catherine Smet (Blue World Quartet, PaNoPTiCoN) en Michel Delville (The Wrong Object, douBt, Machine Mass).
Het sextet leidt je vijfenzeventig minuten lang door een labyrint van schichtige schaduwen, vervormde patronen en dissonanten allerhande. De David Lynch van ‘Eraserhead’ is de onvermijdelijke referentie waar je aan moet denken. Hoe verder je echter doordringt in dit doolhof hoe meer herkenningspunten je aantreft. Althans voor wie zich regelmatig ophoudt in dergelijke omgevingen. Daar rekenen we dan fans bij van Univers Zéro, King Crimson, Art Zoyd evenals deze van Eric Dolphy en zelfs Pink Floyd (de beginperiode). Maar ook wie vertrouwd is met de spirituele geloofsbrieven van Alice Coltrane zal hier zijn gading treffen. Soms uiterst toegankelijk maar vooral verslavend zoals ‘Seconde Permission Secrète’ met een “loop” als een mantra die willens nillens blijft nazinderen.
‘The Blind Night Watchers’ Mysterious Landscapes’ is het resultaat van een enkele dag opnamen. Nadien ging Guy Segers (de man achter het ter ziele gegane label Carbon7) verder aan de slag. Hij knipte en plakte alles aan elkaar tot een heuse flow ook al kwam er een onderverdeling in negen hoofdstukken met titels als ‘Pluie Étanche’, ‘Hidden Wave Variation’, ‘Gobsmacked Distraction’ en ‘E-Forks And Ornaments’. Een trip door een soort “Elysian Fields” waar de goden van avant-garde, improvisatie, freejazz en electronic rock eigen regels en paradigma’s bepalen. Liefst beluisteren met koptelefoon.
Internationale klasse verschenen bij het Britse label dat ook werk in aanbieding heeft van onder meer Trevor Watts, Keith en Julie Tippett, Derek Bailey en oprichters Martin Archer en Mick Beck. Say no more.
© Georges Tonla Briquet
Musici:
Joe Higham: sopraansaxofoon, dududk, electronics
Roland Binet: fluit, tenorsaxofoon
Guy Segers: bas, samplers
Dirk Wachtelaer: drums
Catherine Smet: toetsen
Michel Delville: gitaar
www.discus-music.co.uk
