Aruan Ortiz - Creole Renaissance
A
Intakt Records
Het is bijna tien jaar geleden dat de Cubaanse pianist Aruan Ortiz een soloalbum uitbracht.
Als muzikant met een grote voorliefde voor zwarte literatuur en geschiedenis laat hij zich hier inspireren door auteurs als Léopold Sédar Senghor en Aimé Césaire. Het eerste nummer van het album verwijst naar beide auteurs met “L'Etudiant noir”: geen melodie, maar een eigenzinnig, krachtig en abstract spel, gedragen door zowel vurige als rustige passages.
Ook Duke Ellington maakt deel uit van het repertoire van de pianist met “Seven Aprils in Paris”, gebaseerd op “A Sophisticated Lady”. “From the Distance of my Freedom” is meer dan een muzikaal thema, het klinkt als een geloofsbelijdenis in de zwarte cultuur met de teksten van Ortiz. Op de twee miniaturen van elk minder dan drie minuten werkt de pianist aan abrupte reeksen noten, die soms een stortvloed van geluid vormen die plaats maakt voor stiltes of een vleugje rust.
Het belangrijkste en meest indrukwekkende stuk uit het repertoire, “We Belong to Those Who Say No to Darkness”, is geïnspireerd op een tekst van Aimé Césaire in het voorwoord van “Tropiques”: Ortiz slaat op gedempte snaren, laat de snaren van de piano klinken, slaat erop, knijpt erin en streelt ze.
De epiloog van het album zou kunnen doen vermoeden dat Ortiz terugkeert naar een meer ingetogen melodie met een compositie van Compay Segundo van de Buena Vista Social Club: maar dan ken je de artiest niet goed, want hij ontmantelt de melodie volledig, waardoor ze moeilijk te herkennen is.
Een album dat van begin tot einde intrigerend en boeiend is om naar te luisteren.
© Jean-Pierre Goffin, 2025 (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania
