Antoine Brochot - Because It’s Only Right

A

Jazz Family

Tweede volwaardig album van dit Frans-Zwitsers kwartet rond contrabassist Antoine Brochot die zich deze keer omringt met tenorsaxofonist Baptiste Horcholle, pianist Matthieu Trovato en drummer Oscar Georges. 

Met zijn debuutalbum ‘Fundamentum’ (2022) speelde Brochot zich in de kijker bij de Franse en Zwitserse pers. Aansluitend won hij de eerste prijs compositie tijdens de Trophées du Sunside (Paris). Voor ‘Because It’s Only Right’ viel zijn keuze op drie andere begeleiders. Hijzelf schreef alle composities.

De contrabassist houdt er duidelijk van de puntjes op de i te zetten, inhoudelijk en muzikaal. De cd-titel is een onverbloemd statement en meteen ook de openingstrack. Saxofonist Baptiste Horcholle (!) introduceert als eerste de hoofdkleur maar geleidelijk aan is er wat ruimte voor de pianist. Uiteindelijk bepalen de vier samen waar het geheel naar toe gaat en dit is moderne nerveuze jazz met ankerpunten in de traditie. Zowat midden het nummer lassen ze plots een breekpunt in en lijkt het of iedereen in de coulissen verdwijnt.

Nog meer engagement nadien met onder andere een titel als ‘La Vierge Rouge (Vive La Commune!)’, een verwijzing naar Louise Michele die een sleutelfiguur was in de Parijse Commune van 1871. Het is gastgitarist Romain Pilon die hier de show steelt. Beheerst melodieus maar met de nodige weerhaakjes en een abrupt einde.

‘July Seventh’ is de datum waarop links een overwinning haalde op rechts bij de Franse verkiezingen van 2024. Het lijkt aanvankelijk een rustpunt maar al snel drijven ze alles op en horen we opnieuw intense clubjazz die verleden en heden laat samensmelten. Romain Pilon bewijst hier nogmaals waarom hij tot de topgitaristen van zijn generatie behoort. De semi-ballade ‘Figuier Sauvage’ wordt dan weer opgedragen aan de Iraanse activiste Narges Mohammadi.

‘Letter To A World In Collapse’ glijdt initieel langzaam voort maar evolueert naar een iets ritmischer idioom dat stilaan weer afzwakt. ‘Jean-Pierre Timbaud St.’ refereert naar een straat in Parijs met talrijke bars waar Antoine Brochot dit nummer afwerkte. Er volgt een zeer intense uitwisseling tussen de vier met wederom knap ingelaste tempowissels. Die golfbeweging is een vaste waarde want ook in ‘One More Step’ duikt deze tactiek op. Een handige manier om de aandacht vast te houden door een wisselende dynamiek. Het licht funky ‘Tune Out’ is gebaseerd op eenzelfde structuur.

Verder is er nog de inbreng van altsaxofonist Léa Ciechelski die Brochot erbij haalde omdat haar stijl geënt is op deze van Eric Dolphy en zo een contrast vormt met de klank van Horcholle. De Zwitserse rapper Jay Jules draagt eveneens bij aan de veelzijdigheid van het album.

De opname had plaats in de befaamde studio La Buissonne in Frankrijk. Tijdens de cd-voorstelling in de nieuwe Brusselse jazzclub 'Toots' hoorden we een hecht spelend kwartet dat het potentieel van de cd op de juiste manier uitvergroot met hun versies van ‘One More Step’ en ‘Tune Out’ als absolute voltreffers. Vooral de inbreng van saxofonist Horcholle viel daarbij op. A suivre.

© Georges Tonla Briquet

Musici:
Antoine Brochot: contrabas
Baptiste Horcholle: tenorsaxofoon
Matthieu Trovato: piano 
Oscar Georges: drums 
+
Romain Pilon: gitaar
Léa Ciechelski: altsaxofoon, stem
Jay Jules: stem

BANDCAMP