Al Akhareen

A

Les Couleurs du Son CDS238926

Al Akhareen, Arabisch voor anderen, is een sextet rond rapper Osloob en jazzfluitiste Naïssam Jalal.

Osloob werd geboren in een Libanees vluchtelingenkamp en maakte ginder naam met het collectief KATIBEH 5, terwijl Jalal dochter is van naar Frankrijk geëmigreerde Syriërs en in 2008 Osloob leerde kennen toen ze gevraagd werd te improviseren voor een release van zijn band. Er ontstond een intensere samenwerking in duo, later aangevuld met DJ Junkaz Luz, die nu ook deel uitmaakt van Al Akhareen. Om de vermenging van hiphop en oriëntaalse klanken met jazz beter in de verf te zetten, werd de band versterkt met saxofonist Mehdi Chaib, bassist Alune Wade en drummer Arnaud Dolmen.

Het resultaat is een heerlijke muzikale kruising waarin samples, ritmesectie, houtblazers, zang en rap mekaar in evenwicht houden. De genadeloze woordenvloed van Osloob wordt geanticipeerd door Jalals meestal sussend klinkende bijdragen als occasionele zangeres, maar vooral als soliste op de dwarsfluit. Op ‘Fight Back’ geeft ze een van haar meest melodieuze en virtuoze soli.

Met de achtergronden van beide frontleden in gedachten hoeft het geen uitleg dat de rapteksten van Osloob – gelukkig in het Frans en Engels vertaald in het tekstboekje - politiek en maatschappelijk erg geladen zijn. Op onder meer ‘Ma Dalesh Had Fil Beit’, het rockende ‘Fight Back’ (met een mooie intro van sax en fluit)  en ‘Al Bayaeen’ spuwt  en braakt hij op het ganse establishment dat de oorzaak is van de ellende en onderdrukking van zijn land- en geloofsgenoten, waarbij oost, west, religieus en seculier niet worden gespaard.

‘Ana Al Aaris’ is nog een aanval op de corruptie en bevat een brug waar de bas en de daf (voor de gelegenheid bespeeld door Chaib) het heel kort voor het zeggen hebben. Het titelnummer is dan weer gewijd aan de vluchtelingenproblematiek. De toon op ‘Al Kalimat’, waar Mehdi Chaib uitblinkt op sopraansax, is filosofischer, terwijl ‘Qalou’ muzikaal ook vredig klinkt dankzij de sample en de achtergrondzang in duo, maar wel degelijk gaat over het huidige Syrië. In het donkere instrumentale ‘Aadani Al Waqt’ waant de luisteraar zich ergens tussen Asian Dub Foundation en Sisters Of Mercy.

Het absolute hoogtepunt is echter het intieme, sobere maar vooral pakkende ‘May Malha’ over een oversteek van vluchtelingen over de Middellandse Zee. Een melancholische fluitintro wordt overgenomen door de nu eens ingetogen en dan weer strenge tot harde toon van Osloob waarbij Naïssam Jalal de hachelijke onderneming extra in de verf zet met een razernij die aan Roland Kirk refereert. Als duo blijven ze duidelijk even sterk overeind zonder de andere bandleden.

Hopelijk blijft dit geesteskind niet het enige van deze indrukwekkende samenwerking. Al Akhareen is trouwens te bewonderen op 2 maart in het Institut du Monde Arabe in Parijs in het kader van Les Arabofolies. Nu nog hier, graag.

© Olivier Verhelst