Robert Jukič – Odtenki Srece
R
ROJ
Voor zijn nieuwste release zag de Sloveense contrabassist met uitvalsbasis Brussel het groots. Maar liefst een dertigtal muzikanten werkten mee aan ‘Odtenki Srece’. Onder hen zijn vaste compagnon sinds jaren, saxofonist Toine Thys.
Het idee van dit luisterspektakel ontstond tijdens de pandemie. De titel is te vertalen als “tinten van geluk”. Het centrale thema is de relatie tussen mensen, reikend van deze tussen twee partners tot de verstandhouding op maatschappelijk niveau.
Zeventien tracks in totaal, allemaal eigen composities van Jukič. Hij schreef eveneens alle teksten waarin zijn engagement naar voor komt. Hoop hoort daarbij. Het was de periode toen in Slovenië de politiek een ruk naar rechts deed. Helaas zijn geen vertalingen bijgevoegd waardoor zijn visies en stellingnames verloren gaan tenzij u perfect Sloveens begrijpt. De muziek zelf is gelukkig krachtig en boeiend genoeg om te volgen.
Wegens de lockdown hanteerde Jukič het principe van collage en knutselen. Samen met zijn drummer en pianist speelde hij een basisstructuur in die vervolgens naar een heleboel muzikanten gestuurd werd. Sommigen bewerkten een of twee stukken, anderen amuseerden zich met alle toegereikte materiaal. Nadien ging Jukič hiermee maandenlang aan de slag om uiteindelijk ‘Odtenki Srece’ te bekomen.
Het eerste nummer, gebaseerd op drumgeroffel, vrouwelijke vocalen en allerlei elektro-effecten met toetsen, zet de deur open naar een wereld ontlokt aan de fantasie van Tim Burton. Als sirenes lokken de zangeressen de luisteraar binnen. Verder gaat het aan de hand van een soort tunnelecho’s richting een licht tollende saxofoon die voor een herkenningspunt zorgt. Wie tot hier geraakt is, wil sowieso niet meer terug. Meer dan een uur lang is het dwalen in een bevreemdend labyrint. Enkele keren klinkt het of er genodigden ronddwalen die we kennen uit de West Coast Get Down scene met Flying Lotus als gids (‘Dokler Ne Pade Slon V Porcelan’). Zijpaden leiden tevens al eens richting avant-garde en prog.
Van volatiel naar strak geaccentueerd en van schijnbaar naadloze structuren tot kunstig afgelijnde tableaus, welkom in de antichambre van Robert Jukič zijn cabaret.
© Georges Tonla Briquet
