Mohy / Liègeois / Gerstmans - Session 53
M
MLG
Sinds enkele jaren boden Pascal Mohy, Quentin Liégeois en Sam Gerstmans, één donderdag per maand in l’An Vert in Luik, een "slow session" aan om gasten te verwelkomen en de grote figuren van de jazz te vieren, zoals dat concert opgedragen aan het album “Undercurrent” van Bill Evans en Jim Hall.
Waarom zouden ze dan, na de interpretatie van de muziek van anderen, hun eigen werk niet voorstellen? Dit deden ze in oktober 2020. Dit bracht hen tot het repertoire op dit album “Session 53”.
Alhoewel Pascal Mohy veel opnam als sideman (Houben & Son, Sal La Rocca Quartet, Mélanie De Biasio, Manu Hermia, Greg Houben en Pierrick Pierron), is “Autumn 08” zijn enige album tot op heden en het dateert al van 2009.
Hetzelfde geldt voor Sam Gerstmans die we terugvinden op albums van Michel Herr, Fred Delplancq, Fabrice Alleman, Jean-Paul Estiévenart. Hij verschijnt enkel als co-leader op “Love Songs” met Manu Hermia.
Quentin Liègeois nam op met Greg Houben, Julie Mossay en Chrystel Wautier, maar een eigen plaat is er nog niet.
© Alexis Kalut
Het repertoire bestaat uit acht composities van Pascal Mohy (van ‘Wet Sun’ tot ‘In The Red’, geschreven als hommage aan Red Garland, de pianist van o.a. Miles) en een nummer van Quentin Liègeois (‘Gioia’), … negen nummers die “thuis” werden opgenomen met medewerking van Alex Tripodi: puur akoestische muziek, zonder drums, ‘live’ muziek, puur en simpel!
Wat je vanaf de eerste luisterbeurt opvalt, is de medeplichtigheid tussen de drie muzikanten, de interactiviteit, het delen van rollen. We vinden, door de titels heen, de grote melodische lyriek van Pascal (‘Wet Sun’, ‘Projection’, dit ‘Green Book’ geïnspireerd door zijn kleine groene boekje waarin Pascal zijn ideeën voor composities noteerde), maar ook dit vermogen om het ritme te versnellen met een echt gevoel voor swing (‘Tripotico’, ‘Saké & Soba’): een perfecte balans tussen melodisch en ritmisch gevoel (je moest tijdens een concert van het Sal La Rocca Quintet in de Pelzer het bewonderende oog van Stéphane Belmondo zien tijdens de pianosolo).
Quentin Liègeois bezit, zoals René Thomas, het vermogen om de noot te laten zingen, ook de cross-over met de piano, zoals het duo Bill Evans-Jim Hall. Maar ook het lyrische in zijn solo.
Alles wordt samen gehouden door de ritmische basis van Sam Gerstmans, ook auteur van prachtige solo's zoals op ‘Saké & Soba’.
Een album dat de vrucht is van een lange reis, in volledige empathie.
© Claude Loxhay (vrije vertaling : Jos Demol)
Musici :
Pascal Mohy – piano
Sam Gerstmans – contrabas
Quentin Liégeois - gitaar
