Martial Solal - Coming Yesterday
M
Challenge Records
Live at Salle Gaveau 2019
De Franse pianist Martial Solal geboren in Algiers op 23 augustus 1927 is een levende legende en speelde ooit aan de zijde van Django Reinhardt, Sidney Bechet, Lee Konitz, Toots Thielemans.
Hij mag terugblikken op een fenomenale carrière die begon met piano spelen vanaf 6 jaar, het zich toeleggen op jazz vanaf zijn veertiende, zijn eerste plaat in 1956. In 1960 creëerde Solal zijn vermaard trio met drummer Daniel Humair en contrabassist Guy Pedersen. Hij trad daarnaast ook solo op, stelde zijn bigbands samen en schreef filmmuziek met als meest bekende ‘À Bout de Souffle’. Hij werd onderscheiden met de Prix Django Reinhardt (1956), de Bird Award (1968), uitgereikt op het Northsea Jazz Festival, en de Grand Prix National de la Musique (1993). In 1998 werd hij gekozen tot beste Franse musicus, in 1999 kreeg hij de Jazzpar Prize en in 2004 de Prix Django Reinhardt.
In 2015 wou hij na een beroerte zijn carrière afronden, maar stond een jaar later opnieuw op het podium in duo met Dave Liebman (verschenen als ‘Masters in Paris’/Sunnyside). En dan werd het even rustig tot hij de uitdaging aanging om een solorecital te geven op 23 januari 2019 in Salle Gaveau Parijs. Daar bracht Martial Solal al bijna 56 jaar eerder legendarische trioconcerten (3 mei 1962 en 11 december 1963) met Daniel Humair en Guy Pedersen als ‘Jazz à Gaveau’.
Dit album ‘Coming Yesterday’ bevat het Jazz-Back à Gaveau solo-optreden van 2019 met de uitgelezen selectie standards die Martial Solal al zijn heel leven lang in het hart draagt en ze telkens naar zijn hand zet: ‘I Can’t Get Started’, ‘Tea For Two’, ‘Lover Man’, ‘I’ll Remember April’, ‘My Funny Valentine’, ‘Have You Met Miss Jones’. Naast een Ellington medley vult Solal aan met eigen werk: ‘Coming Yesterday’, ‘Sir Jack’ en grapt hij even tussendoor met ‘Happy Birthday’.
Het publiek toont zich uitermate enthousiast met overdonderend applaus. De akoestiek van Salle Gaveau komt in deze live-opname van France Musique echter tamelijk bruut over op cd (op lp hebben we het niet kunnen checken).
‘Coming Yesterday’ vormt tegelijk een document als een testament. Solal, toen 91, was prima in vorm, geeft commentaar met een kwinkslag, voelt zich zeer gesterkt door het aanmoedigend publiek, en bevestigt zijn unieke pianostatus als levende Europese jazzlegende.
Martial Solal benadrukt het zelf als volgt: “Progresser est un bonheur très égoïste. J’ai l’impression d’avoir, pendant ce concert, semé un brin d’herbe indiquant une direction que j’aimerais voir se poursuivre. Par endroits, cette herbe a déjà suffisamment poussé pour qu’elle puisse être considérée comme un testament musical…improvisé.”
© Bernard Lefèvre
