Louis Billette Quintet – Concordance

L

QFTF/056

Centrale figuur in dit project is natuurlijk Louis Billette, maar niet helemaal zoals op een doorsneeplaat het geval is.

Op ‘Concordance’ fungeert hij als een muzikant die verwerkt en uitwerkt wat hem doorheen de jaren overviel. De albumtitel zegt het zelf: eendracht of harmonie. Enerzijds met de tijd: zeven van de acht tracks zijn opgedragen aan klassieke en jazzcomponisten die grote indruk maakten. Tegelijk is er ook de “concordance” van de kunst. Eén track is louter gewijd aan zijn broer Romain, al heeft die ook de andere composities beïnvloed.

Romain Billettes schilderijen dienen als model of inspiratie (ook in de zeven andere composities) en worden regelmatig live op het podium getoond. Romain werd als 16-jarige geïnterneerd na het zware verdict van schizofrenie en slijt sindsdien zijn dagen in een psychiatrische instelling. De tableaus die hij er maakt en gemakshalve tot de Art brut worden gerekend zijn sindsdien al op expo’s te bewonderen geweest. Louis, die zijn broer als jonge tiener nog begeleidde op piano in rapnummers maar intussen naar saxen is overgeschakeld, was danig onder de indruk van de situatie thuis en probeert het via de muziek te verwerken. De bijhorende video op YouTube van ‘Keep On Driving’, één van de tracks op dit schijfje, is een aangrijpende must see die de muziek mee helpt verhelderen, zowel in de zin van begrijpen als er perspectief in te zien. Tevens is de hoesafbeelding van de hand van zijn broer.

Op ‘Concordance’ wordt Louis Billette geflankeerd door trompettist Zacharie Ksyk, pianist François Lana, bassist Blaise Hommage en drummer Marton Kiss. Vanaf track één, het titelnummer dat aan Bach wordt toegeschreven, krijgen we een erg organisch geheel te horen dat zich schijnbaar los van elkaar doorheen het werk meandert, maar mekaar altijd terugvindt. ‘Souffle’ is geïnspireerd door Maurice Ravel, terwijl ‘Satie’ opgedragen is aan Erik Satie én John Coltrane. De invloeden zijn bij dat bloedmooie laatste werk iets duidelijker muziek die tussen het minimalisme van de Franse componist en de eerder spirituele kant van Coltrane zitten.

‘Souvenir’ draagt de saxofonist op aan “my friend W.A. Mozart” en is vermoedelijk het meest lichtvoetige nummer, dat niet zo ver ligt van het titelnummer. Ook Herbie Hancock ontsnapt niet aan de verering, al zitten er in de intro eerder referenties aan bigband, nadien weliswaar gevolgd door virtuoos pianowerk van Lana die in een battle uitmondt met de wat balorig klinkende trompet van Ksyk. Dit vormt een sterk contrast met het contemplatieve, aan Wayne Shorter opgedragen ‘Wayne’ dat de toon zet voor de ingetogen afsluiter en tweede “cover”, ‘Requiem’ van Gabriel Fauré, mooi afgerond door sax en trompet.

Heerlijke tweede release van dit kwintet, maar eigenlijk doet het in de eerste plaats verlangen om een live optreden bij te wonen, met schilderijen erbij. Het is echter jammer dat er geen hoesje bij is met de betreffende kunstwerken erop afgebeeld, laat staan een weblink. Organisatoren zijn bij deze op de hoogte.

© Olivier Verhelst