L'Orchestre du Lion – Connexions Urbaines (GTB)

L

Igloo

Begin jaren tachtig broeide er een en ander in Luik. Een van de leidinggevende figuren was Henri Pousseur, de toonaangevende club Le Lion S’Envoile was het plaatselijk laboratorium en in groepen als L’Orchestre du Lion en Le Collectif du Lion troffen gelijkgestemde baanbrekers elkaar. Improvisatie was de sleutel over de ganse lijn. Tot alles geleidelijk aan wat meer structuur kreeg. De muziek bleef gelukkig avontuurlijk genoeg. Het was onder leiding van Garrett List dat de oorspronkelijke versie van L’Orchestre du Lion tot stand kwam. Deze hele geschiedenis is terug te vinden in het goed gedocumenteerde boek ‘Sur La Piste Du Collectif Du Lion…’.

Meer dan dertig jaar later herrijst L’Orchestre du Lion als een feniks uit zijn as. List zelf is er niet bij maar gaf wel de goedkeuring om de naam verder te gebruiken. Heel wat van de originele leden keerden wel terug. Onder hen Michel Debrulle, Pierre Bernard, Laurent Dehors en natuurlijk Michel Massot. Het idee achter deze “revival”: composities die ooit uitgebracht werden voor en door verschillende groepen en ensembles van Le Collectif du Lion, in een nieuwe vorm gieten en zo ook de veelzijdigheid van dit buitengewoon orkest illustreren.

Na het beluisteren van de negen geselecteerde nummers is het duidelijk. Dit gezelschap is geen doordeweeks orkest dat even een repertoire herneemt. Daarvoor is de muziek te veelzijdig en te complex maar tevens ook verwonderlijk toegankelijk.

Openingstrack ‘Mon éléphant’ klinkt als een caleidoscopisch muziekrad waarvan een onweerstaanbare fascinatie uitgaat. ‘Anus Mundi’ is progchanson ingekaderd met kubistische funk. De kolkende vloedgolf van doedelzakken en trommels in ‘A La Campagne’ is dan weer een hybride vorm van folkjazz. ‘Can Your Bird Sing’ is hun idee van de crooner-stijl inclusief zwoele sax en met ‘Mmm’ is er directe aansluiting met Trio Grande en Rêve D’Eléphant. In het bijgevoegde boekje staat de achtergrondinfo van elke compositie.

Muzikaal surrealisme ten top gedreven ofwel “ceci n’est pas un orchestre”. Extra goed nieuws is dat er een vervolg komt met gloednieuw materiaal. A suivre.

© Georges Tonla Briquet

Pierre Bernard fluit
Michel Debrulle drums, percussie
Clément Dechambre saxofoon
Nicolas Dechêne gitaar, bas
Laurent Dehors klarinet, saxofoon, jew’s harp, doedelzak
Véronique Delmelle saxofoon, viool
Thierry Devillers vocal
Jean-Paul Estiévenart trompet
David Hernandez vocal
Adrien Lambinet trombone, electronics
François Laurent vocal
Véronique Laurent eufonium
Michel Massot sousafoon, eufonium, trombone
Etienne Plumer drums, percussie, electronics
Stephan Pougin drums, percussie
Adrien Sezuba vocal

Release concert: 28 maart 2018, Theater 140 (Brussel)