Joachim Caffonnette Trio – Vers L’Azur Noir (GTB)

J

Neuklang

Nieuwe cd en meteen ook een nieuw trio voor Joachim Caffonnette. Zin voor melodie, overtuigd engagement, liefde voor poëzie en een zweem van ironie zijn gebleven.

De titels van zijn composities en de achterliggende verhalen zijn altijd al een sterk punt geweest bij Caffonnette. Dat de cd opent met ‘Perspectives’ is dan ook niet toevallig. Een zacht reflecterende melodielijn zonder veel ornamenten als weerspiegeling van de artiest die een tijd geleden een stap terugzette om na te denken over zijn muzikantenleven en de verschillende mogelijke toekomstperspectieven gekoppeld aan een maatschappelijke context. Een nummer dat uit de ECM-catalogus geplukt lijkt. ‘Inner Necessity’ sluit daarbij aan, zij het dat bassist Alex Gilson en drummer Jean Baptiste Pinet de pianist toch wat wakker schudden en hem verplichten concrete maatregelen te nemen.

In het cd-boekje, passend geïllustreerd door Daniel Daniel, geeft Caffonnette de nodige achtergrondinformatie bij elke compositie. Een moedige zet, vooral door de maatschappelijke en sociale stellingnames die hij poneert. Hierdoor vertrek je als luisteraar soms met een foute luisterinstelling. Het is wat onbegrijpelijk dat hij met al die opgekropte woede muzikaal niet heviger tekeergaat en op die manier zijn statement steviger onderlijnt. Een voorbeeld hiervan is het zwaar beladen ‘A Mawda’ (opgedragen aan het meisje dat stierf door een politiekogel) dat baadt in een haast speels aura terwijl je een opgestoken vuist verwacht.

Daartegenover staat dan dat zijn bewerking van ‘Hey Jude’ (Lennon & McCartney) een waar pareltje is. Zeker live tijdens de cd-presentatie in Theater Marni (Brussel) was dat een van de hoogtepunten, samen met zijn bewerking van Brels ‘Ne Me Quitte Pas’. De humor is er aan de hand van ‘Jax And Reddy’. Althans het verhaal hierachter, muzikaal is dit dan weer een sterk staaltje melancholie à la Caffonnette. Dankzij Thelonious Monk zijn ‘Monk’s Dream’ is er ook nog wat ruimte voor classic swing.

Joachim Caffonnette is iemand die standpunten durft in te nemen. Als pianist is hij vooral een poëet met een duidelijke liefde voor lyrisme. ‘Vers L’Azur Noir’ (een rechtstreekse verwijzing naar zowel een gedicht van Rimbaud als naar de kleur van de zee die het graf vormt van bootvluchtelingen) is uiteindelijk gehuld in een nevel van tristesse en melancholie wat leidt tot een eerder introspectieve luisterbeleving en zijn boodschap wat in de kiem smoort. Best een eerste keer beluisteren zonder de bijgevoegde teksten te lezen.

Musici:

Joachim Caffonnette Trio – Vers L’Azur Noir (GTB)

J

Other