I H8 Camera - Live at l’Archiduc, Brussels, May 2023
I
Starman Records
Rudy Trouvé waarschuwt meteen: “Hallo, wij zijn I H8 Camera, we improviseren. Soms lukt dat, soms niet... We zullen zien!”
En natuurlijk lukt het! Tenminste, voor zover we kunnen horen op deze dubbele live-lp, die opnames bevat van vijf avonden in deze mythische club in Brussel, in mei 2023.
Hoe zou het niet kunnen werken? Met zulke muzikanten, allemaal afkomstig uit de alternatieve rock- en jazzscene, allemaal met een pedigree waar menig ervaren muzikant jaloers op zou zijn! Laten we zonder verder uitstel een inventarisatie maken.
Eerst en vooral de harde kern. Rudy Trouvé (gitaar, zang), die de leiding heeft en deel uitmaakte van het grote internationale epos van dEUS voordat hij zich aansloot bij andere bands uit de Antwerpse scene (Kiss My Jazz, Dead Man Ray, Gore Slut...). Op bas en ook zang Stef Kamil Carlens, een andere ex-dEUS die sindsdien de fantastische Zita Swoon heeft opgericht, voordat hij een solocarrière begon. Teuk Henri (ook gitaar) heeft met zoveel bands samengewerkt dat het zinloos is om ze op te noemen. We noemen alleen Sharko en Juniper Boots. Hetzelfde geldt bij Teun Verbruggen, een drummer die vooral bekend is bij jazzliefhebbers. Op de Korg MS-10 zien we Jef Mercelis, wiens solocarrière hem erkenning bij een groot publiek had moeten opleveren. Tot slot is er de charismatische Amerikaanse zanger Matt Watts, die iets meer dan een jaar geleden op tragische wijze om het leven kwam en aan wie dit album natuurlijk is opgedragen.
Dit zou voldoende moeten zijn om van deze ‘who's who’ een referentiepunt te maken voor grote muzikale momenten. Maar ze hebben zich niet beperkt tot de sextetformule. Op de zestien nummers die op het album staan, zijn ook andere “kleppers” uitgenodigd om mee te spelen. Zoals improvisator/onderzoeker Seppe Gebruers (piano), Catherine Graindorge (viool) en de Belgische blueslegende Roland Van Campenhout...
Laten we even teruggaan naar het begin van deze column. “We improviseren. Soms werkt het, maar soms ook niet...” Net als kinderen die blij zijn dat ze bij de oude, chagrijnige gepensioneerde aan het einde van de straat hebben aangebeld en dan lachend wegrennen, storten de muzikanten van deze zeer veelzijdige band zich op een reeks verwrongen en hypnotiserende melodieën met behulp van dreunende gitaren, teksten die duidelijk ter plekke zijn verzonnen, ondersteund door een obsessieve ritmiek. Hoe zou ik deze muziek moeten omschrijven? Stel je een brug voor die de eerste prestaties van Nick Cave en de postpunkband The Ex onder leiding van G.W. Sok met elkaar verbindt.
De tientallen toeschouwers die zich in l'Archiduc hebben verzameld, beseffen zeker hoe gelukkig ze zijn dat ze hier zijn. Daar en op dat moment. Ik heb deze ervaring zelf meegemaakt toen ik I H8 Camera ontdekte tijdens een winteravond in Huy, vier jaar geleden. Een intens, plezierig concert, waarbij je letterlijk wordt meegevoerd door de muziek.
Dit album is een waardevol document dat getuigt van het bestaan van de groep in het tijdperk van Matt Watts. De groep zal deze afwezigheid moeten overwinnen tijdens de komende tournee... We zijn er zeker van dat de magie zal blijven werken!
© Yves «JB» Tassin, 9.9.2025 (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania
