Claire Ruwet : Résister en voix jazz

Academia / série EthnopoétiK
119 pages, ISBN 978-2-8061-3892-7

Vraag het maar aan alle (fantastische) columnisten die deel uitmaken van de redactie van JazzMania en Jazz’halo. Het is geen sinecure om muziek onder woorden te brengen en uit te leggen wat je voelt als je ernaar luistert. Ongeacht het muziekgenre, jazz of iets anders.

Als je een recensie van een symfonie leest en de auteur van de tekst alle leden van het orkest opsomt, is dat geen goed teken. Waarschijnlijk heeft deze recensent geen ideeën meer of (wat waarschijnlijker is) wordt hij niet geïnspireerd door wat hij hoort.

En toch! De passie die ons bezielt, die ons verenigt in de wil om die met u te delen, brengt ons er natuurlijk toe om met woorden (en soms zelfs met cijfers) te beschrijven wat we horen, om het geluid te ontcijferen met kleuren, beelden of allegorieën, zodat u min of meer kunt waarnemen wat wij hebben gevoeld.

Claire Ruwet heeft haar eigen methode. Naast woorden, naast proza, zijn er emoties. En gevoelens, veel gevoelens, die we tijdens het lezen van deze bundel voelen, omdat we bij haar zoveel medeleven voelen voor ‘de ander’, degene die niet op ons lijkt omdat hij uit een ander land komt, en nog meer naast zijn huidskleur anders is dan de onze.

Om dit werk, dat is opgedeeld in vier hoofdstukken (“Ontdekken”, “Vertrekken”, ‘Terugkeren’ en “Weerstand bieden” - dat zegt alles), te schrijven, putte de auteur inspiratie uit haar gevoelens en emoties, en aarzelde ze niet om haar kinderen en haar man bij dit avontuur te betrekken. Haar bronnen gaan terug tot de tijd dat ze een aantal dozen met jazzplaten verzamelde, waaruit ze de platen van zangers en zangeressen selecteerde, om vervolgens een rode draad te weven – de stem – die zich chronologisch over een periode van vijftien jaar ontvouwt. Er zijn de platen (Billie Holiday, Mahalia Jackson, Al Jarreau, Nat King Cole en vele anderen), maar ook de shows (Jacques Mercier en zijn “Boîte de jazz”, haar eigen dochter Marie met Super Ska in Gouvy...).

Dit alles is verzameld in een boek van ruim honderd pagina's, waarin enkele persoonlijke of algemene boodschappen worden overgebracht waarvan de humanistische reikwijdte ons niet kan ontgaan. “Verzet”, benadrukt ze!

Om bij het thema te blijven, herinneren we eraan dat in deze periode van individualistisch terugtrekken elke stem telt. Dat onze verschillen onze rijkdom vormen... Precies zoals in de jazz!

© Yves Tassin (vrije vertaling : Jos Demol)
In samenwerking met JazzMania