Jazz Brugge van 17 tot en met 19/11/2023

jazz nabij het begijnhof

Net als overal elders zag het Venetië van het Noorden er dat weekend nogal grijs uit... Maar dat kon de Jazz’halo / JazzMania-verslaggevers niets schelen... Ze waren in Brugge voor de jazz!

Na een lange afwezigheid - vijf jaar immers! - om redenen buiten hun wil om, hebben de organisatoren van Jazz Brugge hun enthousiasme en hun publiek hervonden, dat massaal kwam opdagen om een - op papier - verleidelijk programma te ontdekken. Brugge is de stad waar elke muzikant (jazz of niet) van droomt om uitgenodigd te worden. Er zullen dus veel kanshebbers zijn en slechts een paar uitverkorenen, en het is aan hen om het beste te halen uit deze prachtige uitnodiging. In totaal worden er een vijftiental Belgische en buitenlandse projecten voorgesteld, gespreid over drie festivaldagen.

Omdat we je niet kunnen vertellen wat we niet gezien hebben (om redenen waar we geen vat op hadden, enz.), slaan we de vrijdag over, die een succes was als we de geruchten uit de wandelgangen van het festival mogen geloven, met Chris Joris en Bex Burch die op zichzelf al de moeite waard zijn om te beluisteren.

De tweede dag van het festival begon met een optreden van Vitja Pauwels in de sfeervolle Kamermuziekzaal. Vitja Pauwels is een allround gitarist die zich zowel in pop als jazz thuis voelt. Hij gaf een volledig soloconcert waarin de voeten een even belangrijke rol speelden als de handen... Geluidseffecten gegarandeerd!

Aan het eind van de avond in dezelfde zaal kreeg een ander W.E.R.F.-project een warm applaus. Echoes of Zoo, geleid door een in vorm verkerende Nathan Daems, leverde een tribale en energieke set af.

Ondertussen hoorden we in de grote zaal de vrije tonen van het James Brandon Lewis Quartet, de moderniteit en elegantie van Yazz Ahmed.

We hielden van de aangrijpende set van fluitiste/zangeres Naïssam Jalal. Begeleid door empathische muzikanten (waaronder de fantastische contrabassist Claude Tchamitchian) bracht de Frans-Syrische muzikante haar beroemde rituelen die leiden tot genezing, vrede en welzijn. Voor velen was ze de favoriet van het festival!

Dan is er zondag, met de ochtendwandeling door het Begijnhof, de traditionele garnaalkroketten in het restaurant... en de terugkeer naar de Jazz Brugge site.

Vanwege de dienstregeling van de spoorwegen eindigt ons festival met trompettist/componist/zanger/rapper/komiek/opvoeder Theo Croker. Hij was amper twintig minuten te laat (in een programma dat hyper respectvol omging met tijdschema's) om aan zijn concert te beginnen... De artiest boekt vooruitgang (cfr. het goede uur vertraging op een onvergetelijk Jazz à Liège toen een groot deel van het publiek afhaakte...). Maar laten we eerlijk zijn: monsterlijk talent, onberispelijke muzikanten, showmanschap, aanstekelijk repertoire... We vonden het geweldig!

De jazzmiddag begon met Nabou, de rijzende ster van de Europese trombone, omringd door een fijne sectie van... vijf (!) trombones en een bas/gitaar/drumtrio dat duidelijk bestand was tegen de kracht van de ‘wind’.

Dan is het op naar de Kamermuziekzaal, waar de gemakkelijke - en verschrikkelijk effectieve - groove van de uitgebreide Lucid Lucia bezetting wacht. Het is genoeg om de buikjes op te schudden die gevuld werdn met Brugse Zot van de tap.

Sophie Tassignon – lees hier het interview - kwam naar de concertzaal voor een concert gewijd aan haar album 'Khyal', net uitgebracht door W.E.R.F., een riskante oefening waarbij jazz en zang in het Arabisch samensmelten. Het was een mooi en ontroerend moment.

Maar het wordt al laat en de treinen kunnen niet wachten. Gefrustreerd omdat we de voorstelling Dans Kapot niet hebben kunnen zien en horen, maar blij dat we terug zijn op dit geweldige en mooie festival!

Tekst © Yves Tassin (vrije vertaling: Jos Demol)  -  foto’s © France Paquay
Een samenwerking JazzMania / Jazz’halo

Zie ook het fotoverslag van Annie Boedt