Gaume Jazz Festival 2025 : enkele hoogtepunten …

De 41e editie van het Gaume Jazz Festival heeft alle verwachtingen waargemaakt. Het tegendeel zou ons ook verbazen!

Het is wellicht een detail, maar op Gaume Jazz ontmoet je tegelijkertijd een hele reeks vrienden, journalisten en muzikanten. Ik bedoel daarmee dat je die ook op andere festivals in het land tegenkomt, maar minder, in ieder geval niet allemaal. Uiteraard zijn sommigen, afhankelijk van hun behoefte aan rust, begin augustus in het buitenland. Maar als je het hen vraagt, zullen ze toch bevestigen dat ze hun zomerse bezigheden zo organiseren dat ze dat weekend op de weide van Tintigny aanwezig kunnen zijn.

Ik moet toegeven dat ik de opening van het festival heb gemist, omdat we een dag in de file hebben gestaan op de terugweg uit Italië. Ik laat het dus aan Jean-Pierre Goffin over om meer te vertellen over de vrijdag. Hieronder volgen enkele hoogtepunten die ik tijdens mijn weekend in de Gaume heb meegemaakt.

Eve Beuvens © France Paquay

Eve Beuvens Trio ‐ Lysis

Hun eerste naam, Tri(w)o(rd), vond ik best elegant. Die werd niet gekozen toen het album “Lysis” uitkwam, maar uiteindelijk maakt dat niet veel uit. In dit intieme optreden zijn er inderdaad de woorden van Lynn Cassiers, evenals woorden geschreven door bekende en onbekende auteurs.

Maar er zijn ook de muzieknoten: de piano van Eve Beuvens, de contrabas van Lennart Heyndels. Verspreide noten die tussen de stiltes worden gespeeld.

Wanneer Eve de tijd neemt om haar elleboog in een ruime beweging op te heffen voordat haar vingers langzaam weer op het toetsenbord vallen... Ik had haar aangeraden (maar wie ben ik om deze prachtige muzikante advies te geven?) om naar Mark Hollis te luisteren, die ze niet kende. Ik bevestig het, Eve... En ik denk oprecht dat dit een groot compliment is!

Naïssam Jalal © France Paquay

Naïssam Jalal – Landscapes of Eternity

Naïssam steekt het niet onder stoelen of banken: deze emotionele artieste heeft net een pijnlijke periode achter de rug. Een periode die niet alleen leidde tot mijn favoriete album van 2024 (“Healing Rituals”), maar ook tot een reis naar India, waar ze prachtige momenten van versmelting mee terugbracht.

Naast haar trouwe “broers” Zaza Desiderio (drums) en Leonardo Montana (piano) zijn er vier muzikanten uit Noord-India die met hun instrumenten (zang, tabla, sarod en tanpura) een onbelemmerde spiritualiteit brengen.

De bourdon klinkt en beetje bij beetje worden we meegevoerd door de smekende klanken van Naïssams zang. We krijgen regelmatig kippenvel en zijn blij haar later backstage weer te zien, met een grote glimlach op haar gezicht...

Children of Simone © France Paquay

Children of Simone

Je moet lef hebben om zo'n repertoire aan te pakken, dat al snel repetitief en afgezaagd kan overkomen. Maar met Children of Simone is dit zeker niet het geval...!

Alleen maar meisjes, vaak erg jong, soms (vaak?) onervaren. Maar wat doen jullie het goed, meiden! Niet alles is perfect, dat moeten we toegeven. Maar de show was het beleven waard. Sommigen van jullie hebben echt talent!

Ter info: deze show maakte deel uit van het project “jazz at the neighbours”, waarbij Nederlandstalige artiesten worden uitgenodigd op Gaume Jazz (en omgekeerd op Leuven Jazz). Dat maakt het symbolisch nog mooier!

Aurélie Charneux © France Paquay

Aurélie Charneux

Met haar ‘carte blanche’ nodigde Aurélie Charneux ons eerst uit om haar te volgen met haar klarinetten voor een solo-optreden op de archeologische site van Montauban. De frisse ochtendlucht, de stralende zon en de schoonheid van de plek zorgden samen voor een moment dat de tijd even stil leek te staan.

Later, terug op de weide, presenteerde ze ons een voorstelling met een dubbel trio. Het ene trio bestond uit Nicolas Puma (contrabas) en Simon Leleux (percussie), dat onlangs een album uitbracht, “Cinquième Saison”, verkrijgbaar bij Home Records, het andere uit Eve Beuvens en celliste Marine Horbaczewski, dat binnenkort op cd zal verschijnen.

Elis Floreen © France Paquay

Jazz at the Neighbours

“Een veld suikerbieten zal ons er niet van weerhouden
om onze muziek te delen tussen het noorden en het zuiden.”

Deze uitspraak is afkomstig van Jean-Pierre Bissot, directeur van het festival. Een directeur die de deuren van zijn festival wijd open heeft gezet voor onze Vlaamse buren (en vrienden), want naast het reeds genoemde Children of Simone stonden er op zondag nog drie andere Nederlandstalige groepen op de verschillende podia van het festival. En dat in zeer verschillende stijlen.

Het drieluik begon met het electro-jazztrio Kin Gajo (waarvan we al accordeonist Stan Maris en Dishwasher_ Werend Van Den Bossche kennen).

Aan dit ‘burenfeest’ voegden zich de ervaren Bord du Nord (onder leiding van de in topvorm verkerende trompettist Sam Vloemans) en de frisse folk-popzangeres Elis Floreen toe, die over een onmiskenbaar talent beschikt!

Tekst © Yves Tassin (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © France Paquay
In samenwerking met JazzMania