Gaume Jazz 2025 : Op weg naar de vijftig!

Een winning team verander je niet, zo zegt men in de sport. Dat geldt zonder meer ook voor de jazz zoals die al veertig jaar in Rossignol wordt aangeboden. Deze zonnige editie, die zowel een artistiek als een publiekssucces was (op zaterdagavond zat de tent stampvol), zal in het geheugen gegrift blijven. Een overzicht van enkele concerten die ik in drie dagen heb gezien.

Ik moet toegeven dat ik “Heptone”, het septet dat vernoemd is naar de club van pianist Olivier Collette en dat de festiviteiten aan het begin van de avond opende, al lang niet meer had gehoord. “Colours” vat perfect het gevoel samen dat je krijgt als je naar een hechte groep luistert waar delen het leidmotief is: alle muzikanten delen goed uitgebalanceerde solo's, op composities van de leider, maar ook op stukken die met veel enthousiasme en goede smaak zijn herwerkt: zo zijn er ‘Nature Boy’ en ‘Blackbird’ met zachte en melodieuze bop-tinten, en niet te vergeten een tedere knipoog naar Pierre Van Dormael bij de opening.

Het “Auster Loo Collective” van Simon Leleux biedt ons een zeldzame mix van instrumenten: setar (een Iraans snaarinstrument), koto, kora en diverse percussie-instrumenten (dohola, daf...) delen het repertoire van het album, dat – naar mijn mening – in de volgorde van het album wordt gespeeld: ‘Kali’, “Jeegee”, “Aruna”, dit laatste in een langzaam tempo gevolgd door intense spanningen voordat de zang van Shahab Azinmehr rust brengt, een klein juweeltje van een compositie. Een concert dat door het publiek in de grote tent enthousiast werd onthaald.

Tom Bourgeois Quartet feat. V. Harcsa © Arnaud Ghys

In de kleine zaal van het cultureel centrum, de perfecte plek voor deze verfijnde muziek, presenteerde Tom Bourgeois zijn nieuwe album “Lili” in twee sets die helaas te kort waren, want de muziek rond Lili Boulanger is zowel ontroerend als boeiend. Een prachtig moment van gratie waarbij de stem van Veronika Harcsa het publiek versteld deed staan.

“Black Lives” is de groep van het jaar, een formatie met een variabele samenstelling waarin afwisselend de stemmen en de instrumenten naar voren komen – de adembenemende Pierrick Pedron, de briljante David Gilmore, de enthousiaste Grégory Privat. Een energie die het talrijke publiek in de grote tent in vuur en vlam zette.

De zaterdag werd geopend met het traditionele concert van de “Petits Gaumais”. Onder leiding van Laurent Blondiau beloofde het een avond vol enthousiasme, ritme en goed humeur te worden. Met dit soort initiatieven bereidt Gaume Jazz zijn publiek van morgen (en overmorgen!) voor: openheid, levensvreugde, samenhorigheid, dat is de jazz in wording in Rossignol!

Wajdi Riahi © Arnaud Ghys

Wajdi Riahi hoeft geen introductie meer! Amper vier jaar geleden won hij de wedstrijd “jonge talenten” in Dinant en wat een carrière heeft hij sindsdien achter de rug! Een ongewijzigd trio, een garantie voor coherentie en verrassingen, Basile Rahola majestueus en glimlachend tijdens het hele concert, Pierre Hurty een toonbeeld van inventiviteit en reactievermogen.

Een concert dat begint met het spelen van de melodie: is het een compositie van Joni Mitchell? Nee, het is van Wajdi! Puur, vrij en romantisch, swingend en zingend, kortom bedwelmend! En wanneer de pianist begint te zingen, nemen zijn roots het over en betoveren ze het publiek. Een van de topconcerten van deze editie!

Het festival biedt ons vaak nieuwe dingen en het concert in de dorpsschool verwende ons met het verrassende sax-koto-duo, waarin de Japanse Mieko Miyazaki een specialist is. Een origineel repertoire met onder meer een verrassend Elzasser volksliedje met Japanse tekst en een ontroerende versie van “Avec le Temps” van Léo Ferré als toegift.

Zondag is het de dag van de klarinetten!

Traditioneel slotconcert van het off-festival op de prachtige locatie van Montauban, een prelude op de carte blanche van Aurélie Charneux. Solo nam de klarinettiste ons mee op een prachtige reis langs haar invloeden: volksmuziek met een “prehistorische” jig, waarbij het instrument krakend, schor, zacht of springerig klinkt, afhankelijk van de stemming van de muzikante. En niet te vergeten de opvallende invloeden van John Zorn en Louis Sclavis.

Enkele uren later stond Aurélie Charneux weer op het grote podium met een “dubbel trio”, met folk invloeden voor het deel met Nicolas Puma en Simon Leleux, en meer hedendaagse invloeden voor dat met Eve Beuvens en Marine Horbaczewski. De fusie van de twee trio's zorgde voor de meest feestelijke kleuren van de carte blanche.

Klarinet voor deze zondag: het “Foliez/Amato Quartet” biedt een repertoire met zachte en poëtische melodieën, soms geïnspireerd door Latijns-Amerika, soms door Oost-Europa, of meer klassiek. Geen exploten, maar een verfijnd spel op de soepele ritmes van Stephan Pougin. Geen galm, loops of luidruchtige geluidsinstallatie, maar pure muziek, “toegankelijk, mooi en eenvoudig”, zoals de te bescheiden pianiste Emeline Planchar het omschreef.

Tekst © Jean-Pierre Goffin (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © Arnaud Ghys
in samenwerking met JazzMania