Fred Hersch al Teatro Golden di Palermo, 25/02/2025

organizzazione Catania Jazz

Ascoltare un concerto di Fred Hersch è sempre un'esperienza emozionante, che tocca le zone più remote del cuore.

Il suo set palermitano esemplifica la forza evocativa della musica, suscitando pathos in chi la ascolta. Reinterpretando alcuni capolavori del repertorio musicale afroamericano, il pianista statunitense fa del suo strumento una corda del cuore: una voce sussurrata prima che un suono limpido, per  sublimare la forza del jazz con rare capacità drammaturgiche.

Un saggio di grande pianismo, che recupera la ricchezza armonica del mondo evansiano e certa sensibilità romantica di tocco al servizio di un’architettura swingante. C’è poi il flusso di coscienza, il mondo dell’improvvisazione che rimodula gli standard interpretati, con inebrianti alterazioni ritmiche e melodiche. È la marcia in più che integra la grazia espressiva di base, donando al pubblico fantasia, tensione ritmica, imprevedibilità ai classici di Jobim, Gillespie, Strayorn. La destrutturazione dei brani fa convivere gli slanci melodici con l’esuberanza ritmica, toccando i vertici dell’espressività nell’arte della composizione istantanea.

È poi inebriante perdersi con voluttà tra le note lunghe e adamantine di Hersch: artista puro e integro, per il quale la pratica musicale è prima di tutto una categoria espressiva, una ragione del cuore. Anche le sue composizioni originali “First Song e “Valentine” sono corde liricamente protese verso un mondo di diafana poesia, ricco di nuance originali. Cosa volere di più da un concerto? 

Per riassumere, una duplice esperienza estetica per il pubblico: una lezione di grande jazz e il più entusiasmante concerto a Palermo dell’ultimo decennio, sul versante delle musiche improvvisate. 

Recensione © Maurizio Zerbo  -  foto © Roberto Cifarelli

NEDERLANDSE VERTALING

Luisteren naar een concert van Fred Hersch is altijd een emotionele ervaring, een die de meest afgelegen gebieden van het hart raakt.

Zijn Palermo set is een voorbeeld van de suggestieve kracht van muziek, die pathos bij de luisteraar opwekt.

De Amerikaanse pianist herinterpreteert enkele meesterwerken uit het Afro-Amerikaanse muziekrepertoire en maakt van zijn instrument een hartenkoord: een gefluisterde stem voor een heldere klank, om de kracht van jazz te sublimeren met zeldzame dramaturgische vaardigheden.

Het is een essay een van groot pianist, dat de harmonische rijkdom van de wereld van Bill Evans en een zekere gevoeligheid voor romantische toets terugvindt in dienst van een swingende architectuur.

Dan is er de stroom van bewustwording, de wereld van improvisatie die de geïnterpreteerde standards opnieuw vormgeeft, met bedwelmende ritmische en melodische aanpassingen. Het is de extra versnelling die de expressieve gratie aanvult en het publiek fantasie, ritmische spanning en onvoorspelbaarheid geeft bij klassiekers van Jobim, Gillespie, Strayhorn. De deconstructie van de stukken zorgt ervoor dat melodische uitbarstingen samengaan met ritmische uitbundigheid, waardoor de hoogten van expressiviteit in de kunst van de instant compositie worden bereikt.

Het is dan bedwelmend om je voluptueus te verliezen tussen de lange, onverzettelijke noten van Hersch: een pure en integrale artiest, voor wie de muzikale praktijk in de eerste plaats expressief is, een voor het hart. Zelfs zijn originele composities 'First Song' en 'Valentine' zijn een lyrisch uitgesponnen web in een wereld van transparante poëzie, rijk aan originele nuances.

Wat wil je nog meer van een concert? Kortom, een dubbele esthetische ervaring voor het publiek: een les in geweldige jazz en het meest opwindende concert in Palermo van de afgelopen tien jaar, aan de kant van de geïmproviseerde muziek.

Tekst © Maurizio Zerbo (vrije vertaling: Jos Demol)  -  foto’s © Roberto Cifarelli