Duo Ivan Paduart & Patrick Deltenre in The Black Cat

Torhout, 4 februari 2020




Na hun samenwerking met de jazz-fusion band Aftertouch zo'n 30 jaar geleden, gingen Ivan Paduart en Patrick Deltenre elk hun eigen muzikale weg. Paduart speelde bij Toots Thielemans, Philip Catherine, Richard Galliano en Claude Nougaro. Deltenre was 25 jaar lang vaste gitarist bij Maurane en sprong ook in bij Viktor Lazlo en Level 42.

Een drietal jaar geleden musiceerden ze bij enkele gelegenheidsconcerten nog eens te samen en groeide het idee tot een nieuwe artistieke samenwerking. Er werd gecomponeerd, gerepeteerd en zelfs opgenomen. En even in hun enthousiasme wilden de heren bezetting en instrumentarium uitbreiden maar uiteindelijk besloten ze toch hun project intiem en introspectief te houden en bleef het bij piano en gitaar. En zo ontstond in 2018 ‘Hand In Hand’, een cd met van elke muzikant 5 composities .

In 2014 hadden we Ivan Paduart solo al op het Black Cat podium met een majestueus nieuwjaarsconcert. Hoge verwachtingen dus voor deze avond.



Het duo startte met "Deliverance" een compositie van Paduart. Een fikse piano-intro waarna het motief driestemmig door de gitaar werd overgenomen deinde uit in gedempte, staccato gitaarakkoorden waar doorheen Paduart gedreven improviseerde. Bij "Aperoses" hoorden we alweer een lyrisch klaterende vleugel aangevuld met sobere gitaarsolo's. "Pigeons" was een compositie die Deltenre opdroeg aan zijn ouders, een onafscheidelijk koppel. Hij komt uit een erg muzikale Siciliaanse migrantenfamilie woonachtig in Charleroi. Dit nummer startte met een monotone single string riff op zijn Telecaster waarrond Paduart sobere melodielijnen weefde. De akkoordensolo die Deltenre dan aanhief, leek zo uit  "Travels" te komen, de legendarische dubbel-cd van Pat Metheny.

Met "Hand In Hand" het titelnummer van de cd, ging het duo wel erg mellow klinken, zeker wanneer Paduart stroperige strings uit zijn synthesizer toverde. "La Grazia", een compositie van Deltenre vormde de basis voor "La Valse Des Âmes Perdues" van Isabelle Antena. Met dit nummer bleven we verder verwijlen in rustige melancholie.

Dan verraste Deltenre het publiek door een mondharmonica ter hand te nemen. Hij bleek altijd een fel bewonderaar te zijn geweest van Toots Thielemans en had die zelfs ooit eens mogen depanneren met zijn Gibson jazzgitaar toen die van Thielemans was gesneuveld. "Song For My Lady", een compositie van Toots werd van een erg indrukwekkende pianosolo voorzien en terecht kreeg deze uitvoering een uitbundig applaus.


Bij "Draisiennes" werd het motief gedragen door de gitaar en hoewel Deltenre stevig wat effectapparatuur voor zijn schoenen staan had, bleven de snaren het hele concert door intens helder en loepzuiver klinken met een zweempje echo. De heersende rust werd met het gedreven uptempo "Menorca" nog eens prettig gestoord. En hier kon je ook duidelijk horen dat George Benson een grote inspiratiebron is geweest voor Deltenre. In "Mignardises" ging de sfeer weer de melancholische kant op maar de avontuurlijke solo van Paduart slaagde erin het nummer uit het emo-slop te houden.

Na het frisse, swingende uptempo-nummer "Virgo" ging de gitaar weer het rek in en werden we op "Three Views Of A Secret" getrakteerd, een compositie van de legendarische Jaco Pastorius. Deltenre liet de mondharmonica  klinken alsof Toots weer uit zijn graf was herrezen.  Terecht merkte Paduart op dat dit instrument je emotioneel direct raakt. Op de mondharmonica kan je je geen vooraf bedachte trucjes permitteren zoals op piano of gitaar. "Ear We Are", een vrolijk latinonummer met een potige pianosolo moest de afsluiter worden van dit pakkend concert maar daar nam het enthousiaste publiek geen genoegen mee.


Het eerste bis-nummer "Human Being" startte met een stevige funky piano groove waar omheen Deltenre vluchtige gitaarriedels liet zweven. In een bezwerend samenspel bleef het nummer pendelen tussen lyrisch, melodisch en opzwepend ritmisch. In zijn bindteksten had Deltenre al herhaaldelijk verwezen naar zijn "schatje de Londerzeel" en hij wou dan ook afsluiten met een compositie opgedragen aan zijn nieuwe liefde. "Bea" begon met een mooie, romantische gitaarsolo omfloerst met een mix van synth- en pianoklanken. Het nummer, poëtisch verder gedragen door unisono gitaar en piano, sloot deze prachtige avond af in warme rust en intens genoegen.

Tekst © Jan Van Stichel  -  foto’s © Paul de Cloedt


In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet


our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst