Brosella 2025

Groentheater Brussel, 6 juli 2025

© Annie Boedt

Over de weergoden heb je als organisator geen controle, wel over wie op de affiche staat. En dat was jazz op het scherp van de snee voor wat inderdaad als jazzdag aangekondigd stond.



BXLxLDN Interplay II

  
David Kayode / Adia Vanheerentals / Marius Rabbe © Annie Boedt

De samenwerking tussen Brosella en het Londense Tomorrow’s Warriors kende een tweede editie met verschillende bezetting van jongeren en andere coaches. De première had plaats tijdens Brosella Spring Festival begin dit jaar. Inmiddels kreeg het gezelschap de tijd om zich verder op elkaar in te werken. Dat leverde in het Osseghem Park een aanvankelijk vinnige en zelfs funky set. De wat radicale omzwaai richting experimentele pop met zang bracht een licht ongelukkige stijlbreuk met zich mee.

  
Anton Robberechts © Didier Wagner

Bij de stevig rock georiënteerde afsluiter mocht gitarist Anton Robberechts zich uitleven waardoor ze aansloten bij het repertoire van EDGES.

BXLxLDN Interplay blijft alleszins een meer dan interessant initiatief dat zeker een bestaansreden heeft.

© Annie Boedt

Stéphane Galland & The Rhythm Hunters XTNDD

© Didier Wagner

Ze stonden met tien op het podium om de complexe ritmepatronen uit te bouwen. Elkeen kreeg daarbij ruimte om alle onderdelen op de juiste manier en in correcte volgorde samen te voegen. De kenmerkende patronen werden naar hartenlust verbogen, verwisseld en uitvergroot.

   
Pierre-Antoine Savoyat & Stéphane Galland © Didier Wagner

Tien pionnen die elk hun belang hadden in een schaakspel met bijzondere regels ontworpen door Stéphane Galland en Pierre-Antoine Savoyat die de arrangementen schreef.

Een set met drie uitgesponnen stukken waarbij iedereen uiterst geconcentreerd musiceerde maar toch het nodige spelplezier beleefde. Benieuwd waar dit verder naar toe zal leiden.

© Annie Boedt

Oded Tzúr Quartet

© Annie Boedt

Tenorsaxofonist Oded Tzúr rijfde overal lof binnen dankzij de drie cd’s die hij uitbracht bij ECM waarvan ‘My Prophet’ de laatste in het rijtje is. Van de originele bezetting had hij enkel drummer Cyrano Almeida bij. Ondanks deze toch wel grondige wissel overtuigde het kwartet over heel de lijn.

© Didier Wagner

Tzúr muntte uit door zijn virtuoze stijl. Hij schakelde moeiteloos over van vinnige uithalen naar onverbloemde melodielijnen. De continue kortsluiting tussen de groepsleden onderling hield de spanning erin. Zelfs tijdens het introspectieve ‘Lullaby In 9 movements’ wist het kwartet genoeg boeiende details toe te voegen. Dit waakvlammetje ontaardde vervolgens in een heuse steekvlam als apotheose. Niet verwonderlijk dat de cd’s vlotjes verkochten nadien. 

© Annie Boedt

Lakecia Benjamin

© Annie Boedt

Deze opvallende verschijning kwam al enkele malen langs in onze contreien. Dit keer was ze niet gehuld in een gouden maar een zilveren pak. Ze stond zichtbaar onder hoogspanning. Het werd een spervuur van solo’s. In de rand maakte ze enkele keren duidelijk dat Coltrane haar grote god was. Als volleerde saxofonist citeerde ze knap in enkele passages uit diens erfenis maar helaas koppelde ze dit teveel aan predikend geschreeuw en het scanderen van “Yeah! Hands Up!”. Aan inzet geen gebrek maar niet het beste concert dat we van haar meemaakten. 

© Annie Boedt

Isaiah Collier & The Chosen Few

© Annie Boedt

Voor de meest uitgesproken boodschap zorgde saxofonist Isaiah Collier. Aangekondigd als een raket naar de top van het jazzfirmament deelde het kwartet meteen een eerste uppercut uit zoals we dat kennen van Jon Irabagon en James Brandon Lewis.

© Annie Boedt

Dat hun cd als titel ‘The World Is On Fire’ meekreeg, bleek een gefundeerde achtergrond te hebben. Tussen de nummers had Collier het over de verloedering van de Amerikaanse maatschappij en de overheersende onrechtvaardigheden, zeker naar de Afro-Amerikaanse bevolking toe. Geen boodschap met het vingertje in de lucht maar rustig pratend.

   
© Annie Boedt

In het Groentheater werd het muisstil en hoorde je enkel de parkieten kwetteren. Tot het kwartet verder de boel liet ontploffen door bijvoorbeeld in te zetten met een verminkte versie van ‘The Star-Spangled Banner’ Jimi Hendrix waardig. Powerjazz met een vakkundig evenwicht tussen verantwoorde inhoud en muzikale uitwerking. 

© Annie Boedt

Emile Londonien

   
© Annie Boedt

De meer dance gerichte tak van jazz werd ingevuld door het Franse trio Emile Londonien. Ze begonnen in pure acid jazz modus maar lasten nadien een lang middenstuk in waarbij drummer, bassist en toetsenist de stijlelementen van fusion, prog en jazz aan elkaar linkten op een psychedelische achtergrond.

© Annie Boedt

Moeiteloos schakelden ze als climax over naar techno. Of hoe uitersten elkaar vinden indien je de aangepaste methode gebruikt. Ze komen terug in het najaar. 

© Annie Boedt

Jaga Jazzist

© Annie Boedt

Het was twee jaar wachten op het Noorse collectief. Ze stonden in 2023 reeds aangekondigd maar een luchtvaartstaking zorgde voor een onaangename wending. Ze waren dan ook extra gemotiveerd, met een uitgebreid dankwoord aan Kurt Overbergh en de Ancienne Belgique dankzij wie hun internationale carrière van start ging meer dan twee decennia geleden.

© Annie Boedt

Ondanks de steeds hevigere regenval wentelden ze zich doorheen een doorgedreven combinatie waarin zowel (post)rock en jazz als kosmische componenten vervat zaten. Van Pink Floyd via The Mount Fuji Doomjazz Corporation tot…Jaga Jazzist. Dit alles met aangepaste lichtshow. Een imponerende afsluiter van een festival dat nog steeds geen supermarkt is.


Noteer alvast Brosella 2026, van 3 tot 5 juli.

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto’s © Annie Boedt / Didier Wagner