BassFest Rotterdam 2025, impressies…

Theater Zuidplein Rotterdam, 8 en 9 november 2025

Na vier edities als Dutch Double Bass Festival beslisten programmator James Oesi en zijn team om verder te gaan onder de naam Bassfest Rotterdam. Een logische keuze want het aanbod beperkte zich niet tot de contrabas alleen.

Het programma zag er andermaal veelbelovend uit, vol interessante te ontdekken muziek. Dit in combinatie met een perfecte organisatie zorgde voor een topeditie.

Het onthaal © Wouter Jansen

Bij het binnen treden van de foyer van theater Zuidplein werd je al meteen in de juiste sfeer gebracht door de vele akoestische contrabassen die sierlijk, statig stonden tentoongesteld. In een hoekje stonden enkele elektrische bassen.

Deze representatie was omgekeerd evenredig met wat er allemaal op het programma stond: een weelderig aantal gigs met elektrische basgitaren in de grote zaal. En In de kleine zaal (Sena Stage) was het uitsluitend de contrabas die de hoogste toon mocht voeren.

© Wouter Jansen

Zaterdag 8 november 2025


Joëlle Léandre

© Wouter Jansen

De “Grande Dame” van de contrabas, Joëlle Léandre, mocht het festival inzetten. 50 jaar live concerteren heeft op deze rebelse, strijdvaardige artieste geen enkele slijtage achtergelaten.

Deze iconische figuur uit de vrije improvisatie heeft een absoluut meesterschap over haar instrument maar houdt zich ver van de klassieke trajecten. Al vrij improviserend verkent ze de extra akoestische mogelijkheden van de contrabas. Ze maakt veelvuldig gebruik van harmonische boventonen en mixt pizzicato en con arco anarchistisch door mekaar. En soms lijkt haar instrument wel haar sparringpartner die een trap of een kopstoot moet incasseren om dan even later passioneel te worden bezongen door zijn liefhebbende bespeelster.

Eén enkele keer leek Joëlle ons mee te voeren naar de Mongoolse steppen met intrigerende keelzang en opzwepend paardenvioolspel.

2026 wordt een bijzonder jaar, want dan wordt ze 75 jaar en viert ze haar 50 jaar op het podium.


Manou Gallo Orchestra

© Perrin Oubrie

Met het Manou Gallo Orchestra kwamen we dan weer pal in Afrika terecht. De impressionante Ivoriaanse slapte en plopte op haar 5-string bass percussieve gedreven Afro-grooves.

Met haar soulvolle stem zong ze aanstekelijk in het Dido, Frans en één enkele keer in het Engels. Ze had zich omringd met een aantal topmuzikanten waarbij de driekoppige Cubaanse blazerssectie een bijzondere swing gaf aan de set.

© Wouter Jansen

Het eerbetoon aan twee legendarische figuren uit de Afrikaanse muziek, Fela Anikulapo Kuti en Manu Dibango (met een mooie vertolking van zijn ‘Soul Makossa’), evenals de pygmeemelodieën die ze op waterflesjes uitvoerde waren zalige momenten.

Een topconcert.


Mehdi Nassouli & Marmoucha Orchestra

© Perrin Oubrie

We bleven nog een beetje in West-Afrikaanse sferen met Mehdi Nassouli. De Gnawa muziek die hij bracht is een historische mix van religieuze Arabische muziek en ritmes van geïmporteerde West-Afrikaanse slaven. Nassouli begeleidt zich voor zijn bezwerende zang op de guembri, een 3-snarig traditioneel basinstrument.

© Wouter Jansen

De vrij eenvoudige harmonische structuur van de composities werd rijkelijk en  ritmisch ingekleurd door de brede arrangementen van het gedreven Marmoucha Orchestra. Een band met percussie, gitaar, piano en blaasinstrumenten, waaronder zelfs een hobo (Maripepa Contreras).


Mohini Dey 

© Perrin Oubrie

In tegenstelling met de voorgaande twee bands stond de Indische Mohini Dey met een minimale bezetting van keyboard, sax en drums op de planken. En zijzelf natuurlijk, manisch virtuoos slappend op haar 5-string design bassen.

© Wouter Jansen

Haar repertoire bestond uit een wilde mix van funk, jazz en Indiase muziek, maar door het overdonderend volume ging veel nuance verloren.

© Wouter Jansen

Zondag 9 november 2025


Dave Holland Trio

© Wouter Jansen

Het Dave Holland Trio bracht uitsluitend eigen composities. De ingetogen, erg melodische baslijnen van Dave Holland contrasteerden met de virtuoze sax-solo's van Jaleel Shaw en het vrij stevig drumwerk van Nasheet Waits.

Pas bij “Four Winds”, uit het klassieke album ‘Conference Of The Birds’, (dat mooi overging in Nasheet Waits’ ballad “Between Nothingness and Infinity”), en de ingetogen ballad "Another Land" kwam de melodieuze lyrische potentie van dit trio volkomen tot uiting.


Xavier Foley

© Wouter Jansen

De ware revelatie van dit festival was onmiskenbaar Xavier Foley solo op contrabas in de kleine zaal.

Zijn repertoire bestond, naast de 5de cellosuite van Johann Sebastian Bach, uit eigen composities, o.m. - zoals bij Chopin - een aantal Etudes. Deze zijn allemaal te beluisteren op zijn website.

Alleen al de intense momenten van diepe concentratie vooraleer hij begon te spelen, maakten diepe indruk op het publiek. Maar eenmaal de strijkstok de snaren beroerden, werden de aanwezigen onweerstaanbaar meegevoerd in zijn prachtige interpretaties. Foley etaleert een ongeziene virtuoze techniek op zijn instrument, maar dit ging nooit ten koste van emotie en muzikaliteit. Heel terecht ontving hij een staande ovatie voor zijn indrukwekkende set.

© Wouter Jansen

Een erg interessant initiatief van de organisatie zijn de talking bass-sessies in studio Doro, een kleine zaalruimte waar een centrale artiest achteraf gedurende één uur uitleg geeft en vragen beantwoordt van geïnteresseerden. Hier kregen we een heel andere Xavier Foley te zien. Geen ascetische, krampachtig geconcentreerde topmuzikant maar een losse, goedlachse persoon die heel bescheiden de kleine schare bewonderaars te woord stond.


Vincen García

© Wouter Jansen

Ondanks de mindere klank – weeral te luid – was het optreden van de razend populaire Vincen García best verdienstelijk. Alleen jammer dat de blazers, vooral tenorsax, niet zo goed tot hun recht kwamen.

© Wouter Jansen

De funky energie en Latin vibes spatten van het podium. De manier waarop ze verschillende keren allen samen stopten met spelen en dan op hetzelfde moment de trein terug in sneltempo lieten verder razen toont toch aan dat ze enorm op elkaar ingespeeld waren na hun lange tournee.

© Wouter Jansen

Bassfest Rotterdam 2025 was een geslaagde editie met een variatie aan diepe tonen. Theater Zuidplein, met zijn ruime foyer zorgde voor onverwachte ontmoetingen met musici en collega recensenten. Een pluim voor de perfecte organisatie. Enig (miniem) puntje van kritiek: het volume in de grote zaal stond meestal te luid waardoor veel finesse verloren ging.

Tekst © Jan Van Stichel, Marleen Dedecker, Jos & Sam Demol  -  foto's © Wouter Jansen / Perrin Oubrie