The Sound Of The Summer 2025, part II
Various
diverse labels
Wie nog nageniet van de laatste zomer(festivals) maar reeds nieuwsgierig uitkijkt naar verrassend materiaal, kan eventueel deze lijst van recente releases en een vergeten pareltje uit 2024 doornemen. Ontdekkingen gegarandeerd.
Cancelli/Freedman/Giust/Pacorig/Pascolo
– A Life In The Day Of
Setola Di Maiale
Een live opname uitgebracht op het Italiaanse improlabel Setola Di Maiale. Liefhebbers weten meteen wat te verwachten.
Het betreft hier een concert met in de hoofdrollen Gabriele Cancelli (trompet, flugelhorn), Lori Freedman (basklarinet), Giorgio Pacorig (piano), Paolo Pascolo (fluit) en Stefano Giust (drummer).
We horen twee stukken van elk net geen half uur met de titels ‘A Life In The Day Of (Part I)’ en ‘A Life In The Day Of (Part II)’. Het vijftal dialogeert naar hartenlust volgens de kunst van vrije improvisatie. Elkeen brengt ideeën naar voor waarop de anderen direct of indirect reageren. De instrumenten worden liefst zo onmelodieus mogelijk bespeeld. Een labyrint van geluid en klanken uitgewerkt aan de hand van bepaalde codes die haaks staan op uniforme wetmatigheden. Hoge tonen, fladderende noten, rauw gekras en zelfs intieme sonoriteiten wisselen elkaar af. U bent verwittigd.
Marty Ehrlich Trio Exaltation – This Time
Sunnyside
Alhoewel hij in het verleden deel uitmaakte van diverse groepsbezettingen keert saxofonist Marty Ehrlich toch steeds terug naar het klassieke trio. Met bassist John Hébert en drummer Nasheet Waits heeft hij natuurlijk de gedroomde partners om zijn concepten uit te werken.
Openingstrack, afsluiter en ‘As It Is’ zijn de meest onstuimige stukken. Tijdens de zes andere nummers wisselen de drie op wat meer getemperde wijze hun opvattingen uit maar het avontuurlijk zoeken en creatief aftasten blijft essentieel. Cryptische verwijzingen of symbolische referenties wisselen elkaar af met Ehrlich prominent op de voorgrond.
Op de setlist staan ‘Dusk’ en ‘Images Of Time’ ontleend aan het songbook van Andrew Hill bij wie het trio nog samenspeelde. ‘This Time’ is trouwens opgedragen aan diens weduwe Joanne Robinson Hill.
Esthesis Quartet – Sound & Fury
Sunnyside
Een eerbetoon van het dameskwartet Esthesis aan trompettist Ron Miles. Hun instrumentarium bevat nochtans geen trompet, wel de gitaar van Bill Frisell.
Het is in de richting van deze laatste zijn americana-getinte uitstappen dat ‘Sound & Fury’ al eens overhelt. De onverwachte avant-gardistische klankexperimenten primeren weliswaar, gekoppeld aan een paar sensueel gezongen passages.
Eventjes ontluikt er zelfs een lichte vorm van swing. Een van de hoogtepunten is het film noir-getinte ‘Capricorn’ waarin ze alles synthetiseren. De eigen composities van de verschillende groepsleden worden vormgegeven met fluit, piano, bas en drums.
Esthesis Quartet klinkt soms ook al eens als de nichtjes van Herbie Mann en Yusef Lateef. Te ontdekken met stip.
Riccardo Fassi Tankio Band & Antonello Salis
– Cum Grano Salis
MPR/Roma Parco della Musica Records
Een grootse orkestrale hulde aan componist/pianist/accordeonist Antonello Salis door Ricardo Fassi en de Tankio Band.
Beide heren kennen elkaar al lang en werkten samen in de Tankio Band (zoals nu opnieuw). In het verleden waren er tevens gezamenlijke projecten rond Frank Zappa. De invloed van deze laatste komt duidelijk naar voor in heel wat passages. Dit is een uitstap in bigband land waar niet alles volgens standaardregels verloopt. Muzikaal kubisme viert hoogtij. Binnen deze context rijzen onverwachte verbanden op met klassieke bigbandstructuren, Stevie Wonder-soul, bruisende “old school” swing en vertrouwde Flat Earth Society-uitlaten.
Beste instapmomenten zijn de cinematografische souljazz in “sensurround” van ‘Verderame’ en ‘Knock Out’ (met exuberante uithalen van Salis op accordeon, Fassi achter zijn Rhodes en saxofonisten Torquato Sdrucia en Massimiliano Filosi onder hoogspanning).
Johnson/Sung/Douglas – Lives Of The Saints
Sunnyside
Een conceptalbum rond tien opmerkelijke vrouwen die zich onderscheidden hebben op cultureel, maatschappelijk en wetenschappelijk gebied.
De muzikale omlijsting is van toetsenist Helen Sung, trompettist Dave Douglas en vocaliste Aubrey Johnson. Zij schreven tevens de muziek samen met Renee Rosnes. Extra medewerkers waren rietblazer Chet Doxas, cellist Marika Hughes, bassist Simon Willson, drummer Rudy Royston en percussionist Samuel Torres. De teksten zijn van journalist David Hadju, auteur van onder meer het boek ‘Love For Sale’. Een indrukwekkende cast om het zacht uit te drukken.
Verrassende keuzes bij de lijst van vrouwelijke personages. Onder hen bijvoorbeeld actrice Hedy Lamarr, bekend geworden om haar naaktscène in de film ‘Ecstacy’ (1933) maar eveneens uitvinder van een soort stoorzender op gebied van communicatie. De muziek laveert over het algemeen tussen ‘Alfie’, soundtracks van musicals en kameropera met als buitenbeentje het surrealistische ‘The Conjurer’, een rechtstreekse link met de werken van kunstenares Leonara Carrington.
Opmerkelijke release op verschillende vlakken.
James Brandon Lewis Quartet
– Abstraction Is Deliverance
Intakt
‘Abstraction Is Deliverance’ is het vijfde album van dit kwartet waarin naast Lewis ook nog pianist Aruán Ortiz, bassist Brad Jones en drummer Chad Taylor zetelen.
Al het materiaal werd gecomponeerd door Lewis met uitzondering van Mal Waldron’s ‘Left Alone’. Het nogal contemplatieve openingsnummer, waarin Lewis steeds strakker meandert tussen de uitgelijnde structuur van zijn drie kompanen, is opgedragen aan saxofonist David S. Ware (Cecil Taylor, William Parker). Verder volgt nog een aantal introspectieve ballads. Meer dan regelmatig zorgt Lewis weliswaar voor wat vinnigere kanttekeningen zoals hij dat kan. De titeltrack en de afsluiter zijn daar uitstekende voorbeelden van.
In het boekje is een kortverhaal bijgevoegd van de Afro-Amerikaanse auteur, fotograaf en jazzliefhebber Teju Cole. Het is zeker niet noodzakelijk om dit eerst te lezen vooraleer de cd te beluisteren aangezien het los staat van de muziek. Of toch niet?
Live: Flagey (31 oktober 2025)
BANDCAMP
Emi Makabe – Echo
Sunnyside
Vocaliste Emi Makabe wist zich te omringen met een “all star” ploeg voor haar nieuw album.
Gastgitarist is Bill Frisell, Meshell Ndegeocello kroop in de huid van een MC voor een paar nummers en Jason Moran levert niet alleen een bijdrage op piano maar is tevens mede-producer naast bassist van dienst Thomas Morgan en Makabe zelf.
Zij speelt trouwens ook fluit en is te horen op shamisen. Deze samenwerkingen leveren een heel eclectisch eindresultaat op variërend tussen Norah Jones americana, kubistische latin, gekartelde popjazz, een poëtisch stuk als een origamipatroon en zelfs een spacy passage met accordeonist Vitor Gonçalves die de nodige ontsporingen inlast.
https://emimakabe.com/
BANDCAMP 
Dirk Serries – The Might Of Stars Sublime
Audiophob
Regelmatig duikt materiaal op van Dirk Serries bij andere labels. Dit is zijn debuut voor het Duitse Audiophob.
‘The Might Of Stars Sublime’ staat voor scenografische soundscapes zonder extreme actiemomenten maar met eerder introspectief karakter en een tikkeltje magisch realisme. Een bijwijlen sombere toonaard hoort daarbij. Kortom, een eigen systematiek van Serries om verhaallijnen met minuscule wijzigingen op te bouwen.
Ook te omschrijven als gitaar ambient maar wel degelijk à la Dirk Serries. Opgenomen in zijn “home studio” vorige zomer in de loop van de maanden juli en augustus en uitgebracht als digipack met foto’s van Martina Verhoeven.
BANDCAMP
https://dirkserries.com/ 
Thokozile Collective - Thokozile Collective
FFC
Sinds zijn eerste (studie)reis naar Zuid-Afrika ergens begin jaren tweeduizend, raakte gitarist en toetsenist Dan Somogyi in de ban van de lokale muziekcultuur. Hij bleef terugkeren en zich verder verdiepen in de verschillende vertakkingen en evoluties en was zelfs betrokken bij een educatief uitwisselingsprogramma.
Uit dit alles groeide uiteindelijk het Thokozile Collective en dit is het debuut. Negen songs gedrenkt in de (Zuid)-Afrikaanse traditie gekoppeld aan westerse jazzvarianten. Ze openen met een instrumentale versie van ‘Thokozile’, een klassieker van Mahlathini & The Mahotella Queens om nadien een breed gamma te doorkruisen. Het gaat van de sungura stijl uit Zimbabwe tot een Grant Green/George Benson connectie (‘Lonely Days’!) gepimpt met funky souljazz en zo naar spacy funkexotica en natuurlijk de onvermijdelijke Afrobeat al dan niet gekoppeld aan Congolese rumba. Tony Allen’s ‘Secret Agent’ staat dan ook op de setlist evenals ‘MRA’, de hit van het Britse Brotherhood of Breath.
© Georges Tonla Briquet
