Nieuwe hattrick voor Steeplechase
Various
Steeplechase
Het Deense Steeplechase blijft ongestoord nieuw materiaal uitbrengen met de blik naar het verleden.
Let wel, nooit verzinken ze daarbij in fletse nostalgie. De vurigheid en de vinnigheid zijn constanten evenals de vintage sound, de geïnspireerde interactie van melodie en ritme, het hechte samenspel, de standards, een Braziliaans accent en natuurlijk de onontbeerlijke tweeling bop en blues. Het zit er allemaal telkens in vervlochten. Voeg daar een stijlvolle “cool” bij net als een natuurlijke aanleg van de muzikanten voor swing en je kan er niet omheen dat dit label de sixties hoogdagen van Blue Note met verve doet herleven. Telkens met uitgebreide achtergrondinfo over de uitvoerders naast een bespreking per nummer. Toch zijn er artiesten die buiten de lijntjes kleuren. Hierbij drie recente releases met elk een totaal verschillende invalshoek.
Yves Brouqui – Mean What You Say
SCCD 31979
Gitaaraficionados gaan voor ‘Mean What You Say’ van Yves Brouqui. Hij houdt het hoofdzakelijk bij klassiekers zoals ‘Stranger In Paradise’, ‘Besame Mucho’ (heel dicht aanleunend bij ‘Take Five’!) en ‘Caravan’. Een heuse retro-vibe dus maar mede dankzij begeleiders Paul Gill (contrabas), Anthony Pinciotti (drums) en pianist Spike Wilner (de man achter de New Yorkse clubs Smalls en Mezzrow) rimpelloos uitgevoerd met de nodige panache. Helemaal in het spoor van de drievuldigheid Wes Montgomery, Grant Green en Kenny Burrell.
Brian Charette – Borderless
SCCD 31977
Voor de Hammond-liefhebbers is er ‘Borderless’, een solo-album van Brian Chatter (Paul Simon, Oz Noy, George Coleman). Stuwende orgelklanken en blues wisselen af met gospel en soul. “Saturday night fever” gekoppeld aan “sunday morning prayer”. Op de setlist hoofdzakelijk eigen materiaal maar tevens covers van onder meer ‘Corcovado’ (Carlos Jobim), ‘Hip Hug-Her’ (Booker T. Jones), ‘Moody’s Mood For Love’ (James Moody) en zelfs ‘If This Is It’ de pophit van Huey Lewis. Na ‘Borderline’ en ‘Beyond Borderline’ is dit Charette zijn derde solo-uitstap op Hammond, telkens zonder overdubs.
Carol Liebowitz & Nick Lyons – The Inner Senses
SCCD 33152
Dit duo, dat sinds 2007 samen optrekt, wijkt het verst af van de vertrouwde Steeplechase-aanpak. Vandaar ook ondergebracht bij het sublabel LookOut. Met ‘The Inner Senses’ sluiten pianist Carol Liebowitz en altsaxofonist Nick Lyons vooral aan bij de wetmatigheden van vrije improvisatie. Enkel ‘Ontology’ is gebaseerd op een stuk van iemand anders (in casu de mythische pianiste Connie Crothers die nog werkte met Max Roach en Roscoe Mitchell). Kenmerkend is dat de twee haast nooit van elkaars zijde wijken. Ze klitten aan elkaar over heel de lijn. Beurtelingse solo’s zijn (bijna) niet aan de orde van de dag. Een bewijs dat ze muzikaal steunen op een vorm van telepathie en zo de waarden van het label toch respecteren, zij het onder een heel bijzonder patroon.
© Georges Tonla Briquet 2025
