ECM special (najaar 2025)
Various
ECM
Sokratis Sinopoulos/Yann Keerim - Steve Tibbetts - John Scofield/Dave Holland
Sokratis Sinopoulos/Yann Keerim – Topos
De Griekse lyra-speler Sokratis Sinopoulos en zijn landgenoot pianist Yann Keerim gingen neuzen in Béla Bartok’s ‘Romanian Folk Dances’ en beslisten uiteindelijk om zes composities te weerhouden. Ze voegden daar vier gezamenlijke werkstukjes aan toe helemaal in dezelfde sfeer.
Hun manier om traditioneel erfgoed te transponeren naar de 21e eeuw, zij het zonder elektronische effecten of hulpmiddelen. Het duo koos evenmin voor de meest huppelende of dansbare thema’s. De ingetogen sfeer van ‘Vlachia’ en het daaropvolgende ‘Valley’ met donkere ondertoon zijn hier meteen voorbeelden van. Sfeerbeelden die overheersen bij de rest van het repertoire. Begrippen als eenzaamheid en tristesse passen hier eveneens. Enkel ‘Romanian Polka’ en ‘Fast Dance’ zijn ritmischer opgebouwd.
Steve Tibbetts – Close
Multi-instrumentalist Steve Tibbetts blijft een uitzonderlijk sfeerschepper. Hij zoekt daarbij steeds de schemerwerelden op tussen acoustics en electronics (lees “loops”), liefst in gezelschap van kompaan Marc Anderson die handig overweg kan met allerlei percussie, gongs en handpan.
Tibbetts zelf is te horen op gitaar, piano en ook wat percussie. Voor ‘Close’ haalden ze er drummer JT Bates bij. Verwacht vooral derivaten van ambient getinte texturen. Twintig miniatuurtjes in totaal waarvan sommige een mini-suite vormen maar uiteindelijk klit alles aan elkaar. Ook te omschrijven als gedetailleerde versmelting van geluid, ruimte en tijd door middel van druppelende en uiterst buigzame noten. Een klankband afwisselend tussen een ondoorzichtige waanvoorstelling (‘Somewhere, Part 3’!) en een rijkgeschakeerd fragmentarisch tableau.
John Scofield/Dave Holland – Memories of Home
De openingstrack ‘Icons at the Fair’ (Scofield) had evenzeer als titel ‘Icons at NRS Recording Studio’ kunnen hebben. Dat is de plek waar deze twee grootmeesters in augustus 2024 vertoefden om dit album op te nemen.
Een intiem gebeuren tijdens hetwelk het duo naar hartenlust herinneringen ophaalde uit hun jazzverleden. Solo’s wisselen elkaar af en vullen aan maar het is natuurlijk hun samenspel dat uniek is. ‘Mine Are Blues’ is een groots voorbeeld van beide technieken. Of het nu swing, blues, ballads of een van de vele jazzafleidingen is die ze citeren, het is telkens een variant op “eenvoud siert”. Geen buitensporige capriolen maar raak geselecteerde muzieknoten geplaatst op het juiste moment om ritme en melodie harmonieus te laten samensmelten.
© Georges Tonla Briquet
https://ecmrecords.com/
