Discus, A Grande Família
Various
Discus
De muzikanten van het Britse Discus-label blijven naar hartenlust flirten met avant-garde, improvisatie en boeiende derivaten van jazz. Deze vier recente releases zijn daar een uitstekend voorbeeld van. De titel van het artikel, A Grande Família, is geplukt uit ‘The Penelope Album Live’.
Billy Marrows+Grande Família
The Penelope Album Live
Familie inspireert niet alleen schrijvers van tv-reeksen maar tevens componisten zoals Billy Marrows. Bij hem geen vrolijke aanleiding aangezien hij een volledig album bij elkaar pende als eerbetoon aan zijn moeder en kunstschilder Penny Marrows die overleed aan kanker. De opbrengst van zowel het origineel als van deze live opname gaat naar World Child Cancer.
‘The Penelope Live Album’ is een groots orkestraal werk waarin parallellen opduiken met Gil Evans en David Axelrod. Harmonie en melodie vormen de as waarrond alles gebeurt. Verwacht geen bigband uitspattingen maar een apollinisch geheel met af en toe kleine gekartelde jazzuitstulpingen waaronder de vinnige uitwisseling tussen trombonist Olli Martin en gitarist Billy Marrows in ‘Be Right Bold’. Met een bewerking van de traditional ‘Shenandoah’.
Ideaal voor de betere zalen waar zowel klassiek als jazz geprogrammeerd worden.
BANDCAMP
https://www.billymarrows.com/ 
Adam Fairhall & Johnny Hunter
Play Mary Lou Williams
Op hun beurt eren pianist Adam Fairhall en drummer Johnny Hunter “grande dame” Mary Lou Williams.
Ze selecteerden negen composities uit het repertoire van de baanbrekende pianiste. Als introductie kozen ze ‘Roll ‘Em’ waarvan ze een kubistische boogie woogie versie geven! Vervolgens gaan ze op kroegentocht in New Orleans maar ver weg van de toeristische trekpleisters. Blues staat natuurlijk op het programma, weliswaar met exuberante kanttekeningen. Dat ze respectievelijk op “upright” piano en “snare drum” spelen, zorgt voor een apart cachet.
Een “ear-opener” met experiment en traditie als elkaars yin en yang.
Larry Stabbins & Mark Sanders – Cup & Ring
Elf improstukken van twee veteranen in het genre. Larry Stabbins (altsaxofoon, basklarinet, (alt)fluit) werkte samen met onder meer Keith Tippett, Tony Oxley en Peter Brötzmann.
Op zijn beurt kruiste drummer en percussionist Mark Sanders het pad van Roscoe Mitchell, Evan Parker en Wadada Leo Smith.
Ze presenteren een programma boordevol contrasten, variërend van een etherische sfeerschepping die doet denken aan traditionele Indonesische muziek tot pure actie waarbij de twee zich weren als duivels in een wijwatervat. Een vleugje mystiek ontbreekt evenmin, al dan niet verwijzend naar Coltrane.
Geschikte instapmomenten zijn bijvoorbeeld ‘Ring No1’ en ‘Ring No5’.
Johnny Hunter – Now It Can Be told
De Britse drummer Johnny Hunter speelde zich vooral in de kijker met zijn postrock groep Leda Atomica maar is ook uiterst actief in improvisatiekringen. Samen met gitarist en producer Chris Sharkey, altsaxofonist Dee Byrne en basgitarist Michael Bardon legt hij de link naar zijn eigen verleden, zij het dat de invloeden van vrije improvisatie en zelfs prog sterker doorsijpelen.
Dat betekent venijnige stroomstoten, abrupte tempowissels, uitgesponnen gitaar- en saxpartijen en broeierige soundscapes gekoppeld aan vakkundig ingebouwde stiltes die de spanning verhogen. Zoals het hoort enkel lange stukken (vier in totaal) variërend van zeven tot zesentwintig minuten. Hunter bouwde zijn drumstel om waarbij elektronische componenten ingebouwd werden. Alle andere groepsleden maken trouwens eveneens gretig gebruik van fx.
Ergens tussen VAAGUE van Antoine Pierre, releases van Moonjune Records en live opnamen van Soft Machine.
https://www.johnnyhuntermusic.com/
https://www.soundohm.com/label/discus-music
© Georges Tonla Briquet
