Suura - Luwte

S

Bwaa

‘Luwte’ is het debuutalbum van Suura, een akoestisch ensemble opgericht door gitarist Nicolas Van Belle. Begonnen als trio met contrabassist Emanuel Van Mieghem en altsaxofonist Werend Van Den Bossche, werd vorig jaar enkele malen opgetreden met tenorsaxofonist Reindert Spanhove, die uiteindelijk volwaardig lid werd.

Het genre is moeilijk te vatten, her en der staat er een omschrijving te lezen van minimalistische akoestische jazz met invloeden uit de Scandinavische folk en een vleug Nick Drake, maar net zo simpel kun je er de stem van pakweg Ghalia Benali bij denken en zit je in Mediterrane sferen. Dat gevoel ontstaat vooral wanneer Van Mieghem zijn strijkstok gebruikt. Google de bandnaam en de zoekmachine zet er voor de zekerheid een verwijzing naar soera bij.

Vast staat wel dat Suura gelooft in het principe dat minder meer is. Het erg mooie ‘Wintergreis’ opent met akoestische gitaar en een melodie die op de bas wordt gestreken, waarna de altsax en ten slotte tenorsax aanvullen. Net wanneer het nummer op gang lijkt, wordt de intussen relaxte luisteraar uit zijn rust gehaald door een korte improvisatie. De muzikanten verlaten hun pad even, maar vinden elkaar terug aan een iets hoger tempo.

‘Efialtis’ is wat onrustiger en leunt nog nauwer aan bij de moderne Europese jazz die improvisatie vermengt met strakker gecomponeerde melodielijnen en expliciet dissonanten en bijzondere klankeffecten opzoekt. Opener ‘Optiark II’ tapt uit hetzelfde vaatje.

De saxsolo halfweg ‘Somber’ is (althans voor ondergetekende) wel het hoogtepunt van dit debuut. Bij ‘Optiark I’ duurt het dan weer wat te lang voor we weten waarheen het allemaal gaat. Moet dat laatste echter expliciet?

Op de facebookpagina staat sinds kort een filmpje waar Van Belle solo op gitaar ergens in de Gentse haven langs de kade ‘Eenzelfde Ochtend’ zit te spelen en muziek en beeld versmelten hier zo naadloos. Hoe vaker je naar ‘Luwte’ luistert, hoe meer het een onthaastend gevoel geeft, terwijl je dit allemaal niet wilt horen in welke auto- of voetgangersfile ook.

Naast de zeven composities zitten er drie zuivere improvisaties tussen, elk ‘Morphe’ genoemd en die niet schril afsteken bij de composities. Integendeel, dit is een zeer organische plaat.

‘Luwte’ is overigens verkrijgbaar zowel digitaal, als op cd en cassette. Wie dat laatste aankoopt, is verstoken van alle informatie. Geen letter, en dat is een beetje jammer. Anderzijds is elke hoestekening uniek, waarmee de improvisatie natuurlijk visueel wordt gemaakt.

O ja, heren van Suura, stuur enkele exemplaren naar ongeduldige bestuursmensen van Voka en VBO. Dank u. Misschien helpt het.

© Olivier Verhelst