IRENE KRAL

Chicago, 18 januari 1932 – Encino (Los Angeles) 15 augustus 1978

Aanknopingspunt voor deze bijdrage is de Canadese pianiste en zangeres Diana Krall (°1964). Sinds 1995 was ze een tiental keer tijdens het North Sea Jazz Festival. In 2003 trouwde ze met de Britse zanger Elvis Costello (°1954). Let op de schrijfwijze van Diana’s familienaam. Irene en Diana zijn geen familie.


Het leven van Irene Kral speelde zich af in Chicago en Los Angeles. Ze woonde in Tarzana, Van Nuys en in Encino waar ze overleed. Op dinsdag 7 januari 2025 braken op verschillende plaatsen in het Los Angeles County aan de West Coast grote bosbranden uit. Ook Pasadena en Malibu liggen in de brandzone. Evacuatiebevelen waren nodig voor Tarzana en Encino. Van Nuys is een toevluchtsoord voor de slachtoffers die hun eigendommen moesten ontvluchten.

Zangeres Irene Kral had pech dat ze niet bekend werd bij het grote publiek: ze stopte vroegtijdig met optreden en werd maar 46 jaar. Ze leerde de knepen van het vak bij de big bands, net als Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Anita O’Day, Peggy Lee, June Christy dat ook deden. Kral’s leerschool was bij de orkesten van de trompettisten Maynard Ferguson en Herb Pomeroy.

Kral trad graag op: “I like to be in a concert hall where people have paid their money to see ME”.

Kral liep hoog op met zangeres Lurlean Hunter (1919-1983), ‘The Velvet Voice’ (Fresh Sound 662). (Geboortejaar 1928 van Hunter is foutief). Hunter zong bij George Shearing, Manny Albam, Jimmy Giuffre.

Irene sprak ook met lof over operazangeres Roberta Peters (1930-2017), die was 35 jaar verbonden aan de Metropolitan Opera in New York. Van beide zangeressen leerde Irene wel iets.

Irene’s repertoire bevatte liedjes die zelden vertolkt werden, van Tommy Wolf, Fran Landesman, Johnny Mandel, Bob Dorough, Blossom Dearie. Als ik naar Kral’s cd’s luister hoor ik de Nederlandse Rita Reys (1924-2013), ook zo’n zangeres die je nooit hoort op onze radio’s.

Bassist Brian Torff (°1954) werkte in juni 1978 twee weken met Irene Kral in Michael’s Pub, New York. Ik vroeg Torff een herinnering: “Irene was a kind person, gentle and thoughtful. Her singing was beautiful and understated and I loved her sound. It was great to work with her. I remember her brother Roy and his wife Jackie, coming into the club. I had recorded twice with them in the past. I did not know that Irene was ill, she never let on. I miss them all now but have these memories”. 

Ook pianist Tom Garvin en drummer Ron Davis maakten deel uit van het trio.

Boeiend is Torff’s boek uit 2008 ‘In Love With Voices – A Jazz Memoir’. Over 207 pagina’s vertelt hij over zijn persoonlijke en muzikale belevenissen met George Shearing, Stéphane Grappelli, Mary Lou Williams en Frank Sinatra, en nog zoveel meer.


Kral stierf in Encino, Californië op 15 augustus 1978 na zes jaar strijd tegen borstkanker. Drie weken voor haar dood trad ze nog op.

Op maandag 9 oktober 1978 ging een Irene Kral Memorial Concert door in het Roxy Theater in Los Angeles. Vijfhonderd mensen luisterden vijf uur naar zestig uitvoerders als een soort ‘Who’s Who In Jazz’: Al Jarreau, Jack Sheldon, Willie Bobo, Carmen McRae, Shelly Manne, Bill Henderson, Jackie & Roy, Blue Mitchell, Don Menza, Bill Holman Orchestra en Alan Broadbent. De opbrengst werd opgespaard voor de studiekosten van Irene’s twee dochters Jodi (nu een celliste in Los Angeles) en Melissa Burnett (woont in San Antonio, Texas, en is een succesvol grafisch kunstenaar die er voor een top agency werkt).


Irene Kral werd geboren op 18 januari 1932 in Cicero, Chicago. Haar ouders hadden Tsjechische roots. Grootvader Adolph Benes (1857-1926) komt uit Drahenice, 80 km zuidwaarts van Praag. Grootmoeder Marie Fakanova Fakan Benes (1858-1917) is geboren in het piepklein dorpje Bucek in de buurt van Pilsen. Tsjechië met Praag en Pilsen maakte toen deel uit van Oostenrijk-Hongarije. Ze trouwden in 1881 en zochten hun geluk in Chicago. De voordelen van de Industriële Revolutie kwamen niet ten goede van de arbeidersklasse om in basisbehoeften te voorzien. Arbeiders in de brouwerijen van Pilsen werkten in erbarmelijke omstandigheden. Vandaar emigratie naar het beloofde land Amerika.

Hun zoon was Joseph Stanley Kral (1896-1969) en hij trouwde in 1921 met Georgiana Irene Benesh (1898-1983). Dat zijn dus de ouders van Irene Kral.

Na haar overlijden in Encino, Californië op 15 augustus 1978 werd Irene Kral overgebracht naar de begraafplaats van het Bohemian National Cemetery in Chicago, Cook County, Sectie 17, Lot 43. Heel wat leden van de familie Kral kregen hier hun laatste rustplaats.


Als kind leerde ze lezen en schrijven in de Daniel Burnham School in Cicero. Irene schoof op naar klassen van de Sterling Morton scholen. Tegelijkertijd studeert ze Frans en piano. Ze werkte twee seizoenen in het Western Springs Little Theater in Chicago. Ze hield van ballet, zwemmen en paardrijden.

Irene’s eerste muzikale invloeden komen van haar broer pianist Roy Kral (1921-2002). Hij trouwde in 1949 met Jackie Cain en samen vormden ze het bebop zangduo ‘Jackie & Roy’. Op zijn achttiende had Roy een big band. Er werd gerepeteerd in het ouderlijk huis en zusje Irene luisterde mee. Ze voelde het kriebelen om zangeres te worden.

Op haar zestiende had Irene een groepje waarbij ze zong en zichzelf begeleidde op piano. Op schoolfeestjes en trouwfeesten was het welkom als attractie. Overtuigd van Irene’s talenten nam Roy haar mee voor audities bij Jay Burkhardt, die had in Chicago een bebop big band met faam. In 1948 debuteerde Irene bij hem. Joe Williams en Jackie Cain zongen ook wel eens bij Burkhardt en Jimmy Raney en Jimmy Gourley speelden gitaar bij hem.

Van 1954 tot 1955 zingt Irene bij de zanggroep de Tattle-Tales, de klikspanen, ze speelde ook drums. Er werden drie singeltjes voor Columbia opgenomen, maar die hadden niet veel response.

In 1955 beveelt zangeres Carmen McRae (1920-1994) haar aan bij bandleader Maynard Ferguson (1928-2006). Toen hij naar Chicago kwam zong Irene zonder repetitie het proefnummer ‘Sometimes I’m Happy’ mee met pianist John Banister en drummer Larry Bunker (1928-2005). Ze was geslaagd en mocht blijven die avond. Het worden nog negen maanden bij Ferguson.

Vanaf 1 maart 1957 had Ferguson zijn big band op orde om een plaat op te nemen. Irene kon vlot lezen en zingen wat moest. Het duurde maar 25 minuten om haar vier nummers op te nemen.

Irene leert bij Ferguson trompettist Joe Burnett kennen en ze trouwen in 1958.

Met Maynard was ze aan het werk in de Storyville in Boston. Ze profiteerde ervan om de straat over te steken naar The Stable waar Herb Pomeroy (1930-2007) met zijn kwartet aan het werk was. The Stable, de stallen, de Boston Police stalde daar haar paarden in de buurt. Plannen werden gesmeed om Irene met een big band te laten zingen. In november 1958 werd ‘The Band and I’ opgenomen met Herb Pomeroy en saxofonist en arrangeur Al Cohn.

Op 12 mei 1959 ging in New York’s Henry Miller Theater de Broadway musical ‘The Nervous Set’ in première. Irene Kral mocht enkele keer enkele van de zeventien songs vertolken. The Nervous Set Jazz Quartet zorgde voor de muzikale begeleiding: pianist Tommy Wolf (1925-1979), gitarist Chuck Wayne (1923-1997), bassist Joe Benjamin (1919-1974) en drummer Billy Schneider.

In 1959, ‘The year that changed jazz’, verschijnen bijzondere platen van Miles Davis (Kind of Blue), Dave Brubeck (Take Five), Charles Mingus (Mingus Ah Um) en Ornette Coleman (The Shape of Jazz to Come). Dat jaar werd Irene Kral in Hollywood uitgenodigd in de show van jazzpianist Steve Allen (1921-2000). Haar talenten leiden tot een eerste soloplaat voor United Artists Records met songs geschreven door Steve Allen: ‘SteveIreneO’. In 1956 speelt Allen de rol van de klarinettist in The Benny Goodman Story, waarbij ook Teddy Wilson, Lionel Hampton en Gene Krupa.

In 1961 verhuist het koppel Kral en Burnett naar Tarzana. Het stadje is gebouwd op de ranch van schrijver Edgar Rice Burroughs (1875-1950), de bedenker van jungleheld 'Tarzan'. Hun dochters zijn daar geboren: Jodi en Melissa. Jodi Alison Burnett (°5 april 1961) is celliste en werkte met o.m. Paul McCartney, Natalie Cole, Diana Krall, Al DiMeola, Scott Hamilton, Charlie Haden, Brad Mehldau,... Ze werd ook gevraagd door componist Lalo Schifrin (1932 - overleden 26 juni 2025). Jodi woont in Ventura, in de gevaarlijke brandzone. Vader Joe Burnett overleed op 18 juni 2010.


Kral wordt zangeres bij Shelly Manne, de populaire orkestleider van de West Coast cool jazz. Ze zingt in Shelly’s Manne-Hole, van 1960 tot 1972 een fameuze jazzclub in Los Angeles. Na een optreden wees Hollywood componist Donald Specht (1929-2009) Kral erop dat ze een verhaal moet vertellen, niet zomaar zingen waarbij de woorden door de ramen vliegen. Zegt Shelly Manne: “She’s really singing now ! The songs make sense !”.

Iedereen kent de bieren Stella Artois en Jupiler van Anheuser-Busch InBev. Het is de grootste brouwerijgroep ter wereld met hoofdzetel in Leuven. Diezelfde Specht produceerde in 1968 voor de Busch manager het plaatje ‘That Busch Sound’. Voor de muziek deed Specht beroep op jazzartiesten Lou Levy, Bud Shank en Shelly Manne.

In 1963 doet Kral voor haar ‘Better Than Anything’ beroep op pianist Junior Mance (1928-2021). In 2012 kreeg Mance een beroerte met dementie als gevolg. Hij was sinds 1996 samen met Gloria Clayborne. Ze verzamelde centen voor een documentaire ‘Sunset and the Mockingbird’, over hun beider liefde doorheen al die jaren. Is het document ooit afgewerkt ?

In 1965 zorgt producer Jackie Mills voor Irene’s ‘Wonderful Life’ op het Mainstream-label.


Los Angeles werd een ontgoocheling. Wellicht omdat haar huwelijk op de klippen liep verhuisde Kral in 1965 naar Oak Park in de buurt van Chicago en haar ouders. Enkele weken na de opname van ‘Chicago Sounds’ op 6 mei 1968 keert Irene terug naar Los Angeles. Ze leert er DJ Dennis Smith kennen en die wordt haar levensgezel en toeverlaat.

Downbeat van 17 oktober 1968 kondigt Irene Kral aan voor twee dinsdagen in Donte’s in North Hollywood begeleid door het trio van pianist Jimmy Rowles (1918-1996). Het was hier dat Clint Eastwood Kral aan het werk hoorde. Hij gebruikt twee nummers uit haar ‘Better Than Anything’ plaat voor zijn geluidsfilm uit 1995 ‘The Bridges of Madison County’.

In 1973 kwam Nicoli Kral om in een auto-ongeluk. Ze was 21 jaar en oudste dochter van Roy Kral en Jackie Cain. De ouders kregen veel steun van zuster Irene, die in Van Nuys woonde met haar twee dochters Jodi en Melissa.

Enkele keren wordt Irene Kral als solist toegevoegd aan Las Vegas muzikanten in het Stardust Hotel.


In 1974 begon ze een samenwerking met pianist-componist Alan Broadbent (°1947), die kwam uit Onehunga, Auckland, Nieuw-Zeeland en woont nu in New Jersey. Hij werkte voor Woody Herman en is bekend in het Charlie Haden’s Quartet West.

Broadbent trad ook op in de buurt: op 10 juli 1988 - North Sea Jazz Festival met Charlie Haden, Ernie Watts, Paul Motian; 18 mei 1989 - Amsterdam, Bimhuis met Charlie Haden, Ernie Watts, Larance Marable; in 1994 - Los Angeles, met Toots Thielemans op ‘East Coast, West Coast’ – in de Conway Studios in Los Angeles speelde Toots op drie nummers met het Alan Broadbent Trio, Charlie Haden, Peter Erskine met als gasten Robben Ford, Ernie Watts en Jerry Goodman (Private Music 01005 821 202); 8 april 1994 - Utrecht, Vredenburg, SJU Jazz Festival, met Charlie Haden, Ernie Watts, Larance Marable; en op 23 september 1994 - Antwerpen, De Singel, het duo Gary Foster/Alan Broadbent

Kral vroeg Alan Broadbent als vervanger van pianist Mike Wofford toen die naar San Diego vertrok. Waardeer voldoende de verdienste van Broadbent als begeleider van Kral.

In december 1974 wordt de duoplaat ‘Where Is Love ?’ opgenomen, met daarop het meesterwerkje ‘Spring Can Really Hang You Up The Most’. Een compositie van Thomas Wolf met een tekst van Fran Landesman. Het is een standard geworden.

Fans die een vergelijkende studie willen maken over deze standard kunnen terecht bij enkele uitvoeringen uit vorige eeuw:
1955 Jackie & Roy
1957 Tommy Wolf
1961 Ella Fitzgerald, op Clap Hands, Here Comes Charlie
1962 Sarah Vaughan, op Snowbound
1962 Zoot Sims, op Zoot Sims In Paris
1963 Stan Getz, op Reflections
1963 Stanley Turrentine, op A Chip Off The Old Block
1964 Carmen McRae, op Bittersweet
1964 Betty Carter, Inside Betty Carter
1968 Hampton Hawes – Martial Solal, op Key For Two
1975 Phil Woods, op Live In Tokyo
1977 Blossom Dearie, op Winchester In Apple Blossom Time
1985 Spike Robinson, op Spring Can Really Hang You Up The Most
1994 Toots Thielemans, op East Coast, West Coast, in trio met Alan Broadbent en Charlie Haden


Op 12 en 13 november 1976 trad de ‘exciting’ Irene Kral op in Las Vegas begeleid door het Alan Broadbent Trio.

In 1977 zong Kral met leden van Woody Herman’s band in Arco Plaza, een winkelcentrum in Los Angeles, met Alan Broadbent (piano), Bill Hood (sax), Tom Azzarello (bas), en Frank Severino (drums). In augustus 1977 zong ze in Michael’s Pub met Alan Broadbent, Milt Hinton (bas) en Jackie Williams (drums).

In augustus 1985 vertolkte Alan Broadbent zijn compositie ter ere van Kral ‘Don’t Ask Why’ met Andy Brown (bas) en Frank Gibson (drums). Het staat op ‘Further Down The Road’ (Tartar 052). Broadbent speelde op 21 april 1991 het nummer solo ‘Live At Maybeck Recital Hall, Berkeley, CA, Volume 14’ (Concord 4488).


Kral vond dat ze de hoogtepunten van de Big Band Era had gemist, zoals de orkesten van Jimmie Lunceford, Billy Eckstine, Dizzy Gillespie. Zegt ze, "nu ben ik oud genoeg, maar de Big Bands zijn er niet meer". Tijdens haar studiejaren kocht ze platen van Woody Herman en Stan Kenton. Haar persoonlijke favorieten zijn: Peggy Lee, Sarah Vaughan, Dinah Washington, Helen Merrill. June Christy “gave me my first inspiration”. In haar platenkast verzamelde ze later muziek van Bill Holman’s orkest, Miles Davis-Gil Evans, Count Basie, Herb Pomeroy en Willis Conover’s House of Sounds, opnamen voor WCBS radio in New York.

Kral’s muziek op vinyl is een zoekertje. Op cd vind je Kral bij Fresh Sound Records. Tegenwoordig kan je haar muziek beluisteren via de streamingdiensten van commerciële bedrijven als Spotify, Tidal, Apple Music, YouTube Music, Deezer, Amazon Music, Bandcamp, Soundcloud, Qobuz.

Gewoon luisteren naar jazz kan via de internetradio. Zelden of nooit hoor je Kral. Zelf luister ik veel naar KJazz 88.1 (Long Beach, CA) en TSF Jazz (Parijs). Via Tuneln vind je veel zenders.

Denk niet dat Kral vergeten is. In april 2015 nam zangeres Lauren White met het Quinn Johnson Trio het album ‘Experiment’ op, ‘Inspired by the recordings of Irene Kral’. Op deze plaat speelt Jodi Burnett cello (Cherry Pit Recordings).

Op 11 juni 2019 vertolken Berlijners Erik Lauthäuser (zang) en Wolfgang Köhler (piano) ‘In the Land of Irene Kral and Alan Broadbent’, Live At the A-Trane Jazzclub, Berlijn. Judy Niemack zingt bij het duo ‘Spring Can Really Hang You Up the Most’ en ‘It’s Nice Weather for Ducks’ (Mons Records 874625).

En hoe Alan Broadbent nu klinkt hoor je op zijn plaat ‘Threads of Time’, opname 22 augustus 2024, Savant SCD 2223. Uitgebracht juli 2025.

© Erik Carrette, met dank aan Alan Broadbent, Brian Torff, Bert Vuijsje, Bobby Lewis, Stacey Fott, Alan Westby

DISCOGRAFISCHE NOTITIES

Irene Kral, Soul of a Woman, Dana Countryman, 2003 is lectuur over Kral met bijgevoegd een poging tot discografie. Hieronder volgt wat wij konden verzamelen over Kral’s opnamen.

+ 1954, Irene Kral with the Tattle-Tales, zes songs op drie 45-toerenplaten, voor Columbia:

"Far Away"/ "Boolya Botten Booten Baby Huh!" Columbia 4-40349
"No! Not A Single Regret" / "I'll Never Smile Again " Columbia 4-40393
"Who Put The 'Ungh' In Mambo" / "Vieni Qui" Columbia 4-40326

+ 19 juli en 2 augustus 1957, Maynard Ferguson - "Boy With Lots of Brass", in New York, Fresh Sound 462, met Anthony Ortega, Irene Kral alleen op 2 augustus, op vier nummers, het orkest bestaat uit 12 musici in plaats van 18, zo kan iedereen aan de beurt komen, voor Ferguson zijn laatste opnamen voor Mercury, vanaf 1958 volgde een periode bij Roulette – in 2024 verscheen ‘Maynard Ferguson With His Own Bands – Early Years 1954-1957’. Hierop de ‘Lots of Brass’ van Emarcy MG 36114 (2cd- Acrobat 3522)

+ 27 oktober 1958, Shorty Rogers, June Christy, Irene Kral And Jimmy Giuffre – "Sessions, Live" (Calliope), Irene Kral op twee nummers (‘Sometimes I’m Happy’ en ‘Detour Ahead’), uit een TV-broadcast ‘Stars of Jazz’ uit Los Angeles, maar wie de begeleiders zijn van Kral is niet gekend

+ november 1958, Irene Kral/Herb Pomeroy - "The Band and I", arrangementen Ernie Wilkins en Al Cohn, in de RCA Studios in NYC, Kral had het orkest van Maynard Ferguson verlaten – Pomeroy zegt over deze plaat: "It’s stood the test of time", Fresh Sound 626

+ februari 1959, Irene Kral with Al Cohn’s Orchestra - "SteveIreneO !", twaalf songs geschreven door en met Steve Allen (1921-2000), een tentet met top NY-musici, in New York, Fresh Sound 626

+ november 1959, Terry Gibbs Dream Band, Volume 6 - "One More Time", Kral op drie songs in Hollywood, Contemporary 7658

+ 1962, Shelly Manne All Stars - "A Night On the Coast", een song met Kral, is het ‘Forgetful’ of ‘Forgettable’, live in Los Angeles, met Conte Candoli, Richie Kamuca, Russ Freeman, Monty Budwig, Shelly Manne in eigen huis Manne-Hole, Moon 008

+ 1962, "Buddy Collette Quintet with guest Irene Kral", opgenomen voor het US Navy Recruiting radio programma, The Navy Swings, United Recording Studios, Hollywood, Kral zingt zes nummers. De band: Buddy Collette (fluit, klarinet, tenor en altsax), Jack Wilson (piano), Al Viola (gitaar), Jimmy Bond (bas), Bill Goodwin (drums)

+ 17 & 18 juni 1963, Irene Kral - "Better Than Anything", met het Junior Mance, Bob Cranshaw en Mickey Roker, World Pacific Studios, Hollywood, Fresh Sound 330 – haar twee nummers (‘This Is Always’ en ‘It’s A Wonderful World’) zijn opgenomen in de soundtrack ‘The Bridges of Madison County’ uit 1995, producer is Clint Eastwood (Malpaso 45942). Op diezelfde plaat ook vocalisten Johnny Hartman (1923-1983), Dinah Washington (1924-1963) en Barbara Lewis (°1943, met haar hit uit 1965 ‘Baby, I’m Yours’), hierdoor vernieuwde belangstelling ook voor Kral.

+ 3 en 4 augustus 1964, Shelly Manne, His Men & Orchestra with Irene Kral & Jack Sheldon - "My Fair Lady Swings", een big band waarbij trompettist Don Sleet, Kral zingt solo ‘Wouldn’t It be Loverly’ en ‘Show Me’; in duo met trompettist Sheldon (1931-2019) zingt ze ‘The Rain In Spain’, toen een radiohit in Los Angeles - Capitol Tower, Hollywood (Capitol T-2173).

+ 1-3 september 1964, Laurindo Almeida - "Guitar From Ipanema", Kral zingt ‘Winter Moon’ en ‘Old Guitaron’ in Los Angeles, Latin Jazz, Capitol T-2197, Grammy Award

+ 1965, Irene Kral - "Wonderful Life", met Joe Burnett (flügelhorn), met strijkers, Irene Kral zingt drie songs uit de Top 40 om door te breken bij het jongerenpubliek en om meer commercieel te klinken, Los Angeles, Mainstream 56058 –  ‘Goin To California’ is een meezinger.

+ 25 mei 1966, Johnny Mandel and his Orchestra - "The Russians are Coming", op de soundtrack voor deze film zingt Kral ‘The Shining Sea’, een nummer van Peggy Lee die onder contract lag bij Capitol Records en het niet mocht zingen voor United Artists 50042

+ 6 mei 1968, Dave Remington Big Band - "Chicago Shouts !", met trombonist Dave Remington (1926-2007), Joe Burnett is er bij; ook Bobby Lewis (trompet), John Klemmer (tenorsax), Bob Cousins (drums) – Kral zingt drie nummers: ‘Unlit Room’, ‘Without Rhyme or Reason’ en ‘Watch What Happens’, in Chicago, Universal 76835 – (de sessie van 19 juni 1968 is zonder Kral) – Tom Lord citeert terzake The Wise Fools Pub Big Band, maar dat is niets anders dan ‘Chicago Shouts’, aldus mijn bron Bobby Lewis.

+ 1970’s, Irene Kral - "Lady of Lavender", acht studio- en vijf live opnamen uit halfweg jaren zeventig, Eddie Karam is de orkestleider en arrangeur, producers zijn Joe Burnett en Harry Babasin, Jazz West 2003 – ‘Straight Ahead’ (A) en ‘Benjamin’ (B) staan op een singeltje Nocturne Records NR1908

+ december 1974, Irene Kral - "Where Is Love ?", duo met Alan Broadbent, Kral betaalde zelf de opname in de Wally Heider Studios in Hollywood en ging leuren bij de grote platenfirma’s, alleen Jerry Macdonald van Choice Records hapte toe, Choice 71012

+ 13-14 juni 1975, Irene Kral - "Just For Now", Live in San Diego, Catamaran Hotel, met het trio van pianist Mike Wofford (°1938), een collectie uit vier optredens, Jazzed Media 1003 – Wofford was ooit één van The Lighthouse All Stars, was begeleider van Sarah Vaughan en June Christy

+ 29-30 augustus 1975, Irene Kral - "Second Chance", met trio van Alan Broadbent, Peter Marshall, Frank Severino, Live at The Times Restaurant, Studio City, Californië, Jazzed Media 1049

+ 1976-1977, Irene Kral - "You Are There", met het trio van pianist Loonis McGlohon (1921-2002), live radio-opnamen voor NPR’s American Popular Song Series, Home of Dick Phipps, Lexington, South Carolina, Audiophile ACD 299

+ juni 1977, Irene Kral - "Kral Space", met kwartet van Alan Broadbent, Sage & Sound Studios, Hollywood, Catalyst 7625, Grammy als Best Jazz Vocal

+ 20-22 juli 1977, Irene Kral - "Angel Eyes", Live in ABC Hall, Tokyo, met trio van Alan Broadbent, Kunimitsu Inaba (bas), Donald Bailey  (drums) Trio Records PAP 9104 – ook op 21 juli, de Japanse drummer Hajime Ishimatsu wordt vervangen door Donald Bailey

+ augustus 1977, Irene Kral - "Gentle Rain", duo met Alan Broadbent, in de studio van Gerry Macdonald, Sea Cliff, Long Island, NY, Choice 1020, Trio Records PAP 9133

+ 11 september 1977, Irene Kral - "Live at Douglas Beach House", met trio Alan Broadbent, Frank DeLa Rosa, Benny Barth, Half Moon Bay, CA, iemand nam een video op met vier songs, Just Jazz 1002

+ Irene Kral - "Melt Like Butter" ??? info gevraagd

© erik.carrette@skynet.be 23/07/2025
(verscheen ook in Jazzflits 432, 14.01.2025) (update 23 juli 2025)