In memoriam André-Paul Laixhay

André-Paul is op 27 november 2025 overleden. Ik had hem kort daarvoor, amper tien dagen geleden, nog gezien tijdens een conferentie over de beroepsverantwoordelijkheid van advocaten in Luik. We hadden een paar woorden gewisseld, over jazz en andere dingen. Hij vertelde me dat hij op het punt stond naar een concert of festival te gaan, in Nantes als ik me goed herinner. We waren niet alleen collega's die dezelfde passie voor hetzelfde beroep deelden. We werden nog meer gedreven door een artistieke gevoeligheid die we deelden, zowel op het gebied van muziek als beeldende kunst.

Als advocaat stond André-Paul met een duidelijke aanwezigheid aan het roer. Zijn fysieke verschijning gaf hem zelfvertrouwen en een zekere autoriteit. Hij behoorde tot die advocaten die graag generalist wilden blijven en voor geen goud bij een groot kantoor wilden gaan werken. Hij wilde ongetwijfeld verankerd blijven in zijn lokale omgeving, de gemeente Oupeye, ook al bleek hij een onvermoeibare reiziger te zijn.

Als muziekliefhebber was hij met zijn vzw Jazz-Amor een van de drijvende krachten achter de organisatie van het festival Jazz au château d'Oupeye, waarvan de eerste editie in 1989 plaatsvond. André-Paul weigerde zich te laten opsluiten in een bekrompen keurslijf en wilde niet overkomen als een ‘vervelende intellectueel’. Hij zorgde voor meer openheid in de programmering, die hij innovatiever wilde maken, en gaf het festival enkele jaren later de naam ‘Festival Européen de Jazz et de Musiques Actuelles’ (Europees festival voor jazz en hedendaagse muziek).

In het eerste decennium van de jaren 2000 transformeerde hij zijn huis in een flexibele culturele en artistieke ruimte, die hij omdoopte tot Art Home! Tal van schilders en beeldhouwers hadden het geluk om aan zijn schilderijrails te hangen of op sokkels te staan die verspreid stonden in alle hoeken van zijn woning. Hij transformeerde zijn bescheiden tuin in een echte showvloer en plaatste tussen de hoge thuja-hagen een tent die plaats bood aan een podium en een publiek. Het was het tijdperk van duo's, trio's en solo's... Het lijkt me zinloos om hier de indrukwekkende lijst van muzikanten op te sommen die er optraden. Jazz'halo en Jazzmania hebben hierover mooie verhalen gepubliceerd.

Er werd wel eens gezegd dat André-Paul soms egocentrisch kon zijn. Dat is niet onwaar. Het boek dat zijn vrienden meer dan twintig jaar geleden aan hem wijdden, draagt de veelzeggende titel ‘Mégalopaul’, met als voorwoord deze eenvoudige epigraaf: « J’assume. » ("Ik neem mijn verantwoordelijkheid.”)

Hij was ongetwijfeld een XXL-liefhebber, toegewijd aan zijn klanten en aan de artiesten die hij uitnodigde voor zijn concerten en tentoonstellingen. We zullen hem erg missen. De muziek die hij zo vurig verdedigde, zal hem overleven. Daar zullen we ons voor inzetten.

© Eric Therer (vrije vertaling : Jos Demol)  -  foto’s © Annie Boedt
In samenwerking met JazzMania

N.B.: Op zaterdag 13 december e.k. van 13.30 tot 17.30 uur wordt hem een feestelijk eerbetoon gebracht in de Unionzaal in Haccourt (rue Lemaire, 52 – 4684 Oupeye).