Fred Van Hove at 80 in Bozar, woensdag 13 december 2017

Fred Van Hove: orgel
Support: Seppe Gebruers: orgel – Joachim Badenhorst: tenorsaxofoon


In 1967 beschadigden een brand en bluswerken het monumentale orgel in het Paleis voor Schone Kunsten dat we intussen kennen onder de naam Bozar. Het was het enige muziekinstrument dat Victor Horta heeft ontworpen en dat paste in zijn ontwerp van het kunsthuis.

Zo’n dertig jaar na de start van de renovatie raakte het instrument in de Henry Le Boeufzaal speelklaar. Na de inorguratie in september was het tijd voor de jazzdoop. Uitverkorene voor deze belevenis was Fred Van Hove, die dit jaar met een reeks evenementen zijn 80ste verjaardag vierde. Bij het Bozar-event i.s.m. co-organisator Sound in Motion mochten ook Seppe Gebruers en Joachim Badenhorst aantreden.

Met Seppe Gebruers (°1990) aan het orgel en Joachim Badenhorst (°1981) op tenorsaxofoon stonden een paar belangrijke exponenten van jongere generaties op het podium. Zij kunnen net zo goed heel soepel en lyrisch uitpakken als knutselend met klanken. In Bozar combineerden zij beide, met bijna een half uur lang een vooral vertellende en opbouwende aanpak waarin de grillige bewegingen heel verteerbaar waren. Veelal bleven zij in de verhaallijnen die zij uitwerkten dicht bij elkaar.


Joachim Badenhorst begon kalm te blazen terwijl Seppe Gebruers rustig, op kousenvoeten, het orgel met toetsen, knoppen en pedalen in gang stak. Geleidelijkheid scheen het codewoord voor hun set, waarbij Gebruers geleidelijk opschoof op de bank voor het grote klavier en Badenhorst rond het orgel wandelde om samen geleidelijk verder te bewegen in de muzikale ideeën. Die neigden niet te zeer naar cerebrale verdichting, maar ademden veeleer een fysiek geladen combinatie uit van hart en verstand. Gebruers toonde zich daarbij ook een kind van het computertijdperk terwijl hij instrumenten en signalen uit verschillende tijdvakken scheen te combineren, waaronder ook fluiten, misthoorns, morse en blieps. Bij de toch wel bijzondere orgelklanken viel het bijna niet op als Badenhorst circulair ademend sierlijk bleef spelen terwijl het volume en de drukte gedoseerd de hoogte inging. In hun bijna filmisch verhaal kwamen de barokke klanken en de climax geleidelijk. Die was na de ontlading goed voor een liedje zonder tekst, dat bruusk werd afgebroken om een nerveus slotstukje in te zetten, alsof de traditie van de wildere free jazz nog een kleine ode moest krijgen.



Er was geen pauze voorzien, slechts een korte inleiding tussen de twee acts en Fred Van Hove (°1937) stapte traag naar het klavier met de digitale console. De pionier van de Europese free jazz sloeg al een toets aan - en nog een, hij zette speels in - terwijl hij houterig plaatsnam. Eenmaal gezeten ging hij met soepele vingers aan de slag.


De pianist, accordeonist, organist en klokkenspeler met decennia van ervaring in zijn lijf zocht meteen een aantal andere mogelijkheden op die de meer dan 4000 pijpen in de monumentale klankkast bieden. Fluiten klonken vol, in andere buizen gingen de luchtstromen aan het borrelen. Tegelijk leek het alsof de meester ons meenam in een laboratorium en kregen we meer typische orgelklanken, met verwijzingen naar ouderwetse paardenmolens. Van de foor ging het ook naar de kerk – of was het omgekeerd. De muzikale hersenspinsels nodigden uit tot een dromerige gedachtegang, maar met korte stiltes en snel weer aantrappen belette de pianist dat je je aandacht voor de muziek verloor. Hij speelde tussendoor ook uitbarstingen uit, eerder dan naar een climax toe te werken. Voluit ging hij in kracht en volume naar het slot toe, in een wild samengesteld boeket zoals hoogstens een uitzondering het ooit al kon gehoord hebben. Voor dit unicum van een orgelconcert bedankte Bozar de pianist met bloemen en het publiek met een minutenlang applaus.


Tekst © Danny De Bock  -  foto’s © Jef Vandebroek



In case you LIKE us, please click here:




Foto © Leentje Arnouts
"WAGON JAZZ"
cycle d’interviews réalisées
par Georges Tonla Briquet


our partners:

Clemens Communications


 


Silvère Mansis
(10.9.1944 - 22.4.2018)
foto © Dirck Brysse


Rik Bevernage
(19.4.1954 - 6.3.2018)
foto © Stefe Jiroflée


Philippe Schoonbrood
(24.5.1957-30.5.2020)
foto © Dominique Houcmant


Claude Loxhay
(18/02/1947 – 02/11/2023)
foto © Marie Gilon


Special thanks to our photographers:

Petra Beckers
Ron Beenen
Annie Boedt
Klaas Boelen
Henning Bolte

Serge Braem
Cedric Craps
Christian Deblanc
Philippe De Cleen
Paul De Cloedt
Cindy De Kuyper

Koen Deleu
Ferdinand Dupuis-Panther
Anne Fishburn
Federico Garcia
Robert Hansenne
Serge Heimlich
Dominique Houcmant
Stefe Jiroflée
Herman Klaassen
Philippe Klein

Jos L. Knaepen
Tom Leentjes
Hugo Lefèvre

Jacky Lepage
Olivier Lestoquoit
Eric Malfait
Simas Martinonis
Nina Contini Melis
Anne Panther
Jean-Jacques Pussiau
Arnold Reyngoudt
Jean Schoubs
Willy Schuyten

Frank Tafuri
Jean-Pierre Tillaert
Tom Vanbesien
Jef Vandebroek
Geert Vandepoele
Guy Van de Poel
Cees van de Ven
Donata van de Ven
Harry van Kesteren
Geert Vanoverschelde
Roger Vantilt
Patrick Van Vlerken
Marie-Anne Ver Eecke
Karine Vergauwen
Frank Verlinden

Jan Vernieuwe
Anders Vranken
Didier Wagner


and to our writers:

Mischa Andriessen
Robin Arends
Marleen Arnouts
Werner Barth
José Bedeur
Henning Bolte
Erik Carrette
Danny De Bock
Denis Desassis
Pierre Dulieu
Ferdinand Dupuis-Panther
Federico Garcia
Paul Godderis
Stephen Godsall
Jean-Pierre Goffin
Claudy Jalet
Bernard Lefèvre
Mathilde Löffler
Claude Loxhay
Ieva Pakalniškytė
Anne Panther
Etienne Payen
Jacques Prouvost
Yves « JB » Tassin
Herman te Loo
Eric Therer
Georges Tonla Briquet
Henri Vandenberghe
Iwein Van Malderen
Jan Van Stichel
Olivier Verhelst