Thomas Jillings + Stijn Cools – Promesa

T

Aspen

Thomas Jillings is al jaren in de weer met saxofoons bij allerhande groepen als Linus, Keenroh XL, Sgt. Fuzzy en Ottla. Recent begon hij echter ook solo op te treden waarbij zijn rietinstrument in de flight case bleef en hij zich uitleefde op synthesizers. In drummer Stijn Cools vond hij de juiste partner om dit alles wat verder uit te diepen en samen al improviserend een aantal klanktapijten te modelleren.

Zich uitleven staat hier niet meteen gelijk aan esbattementen à la Keith Emerson of Rick Wakeman maar eerder als het uittekenen van poëtische mijmeringen en filmische tableaus zoals Richard Barbieri en Ryuichi Sakamoto dat kunnen. De openingstonen van ‘Elmontrita’ klinken dan ook niet toevallig als de ouverture van een kameropera die zich afspeelt in een afgelegen sterrenstelsel. Na twee minuten borrelen de eerste percussie oprispingen naar boven, een teken om aan te tonen dat deze vreemdsoortige constellatie dan toch niet zo desolaat is als aanvankelijk lijkt. Het daaropvolgende ‘Flugado’ bevestigt de aanwezigheid van wezens die ritmische patronen hanteren als vorm van communicatie. Te vergelijken met een gemuteerde variant van drum-’n-bass in een nog steeds wazig decor gevoed door ijle elektronische klanken. Kant A sluit af met het geheimzinnige ‘Miras’ dat duidelijk een potentieel onderliggende dreiging bevat door de aanhoudende toon op de achtergrond terwijl de percussie het onbehaaglijk gevoel blijft voeden.

Ook op kant B worden we wat in het ongewisse gelaten en stapelen de vraagtekens zich op, ondanks wat scherper afgetekende profielen rond melodie en harmonie. Het is verscheurd blijven in een schemerwereld tussen droom en (onheldere) echtheid. Het raak gekozen citaat, zoals dat de gewoonte is bij Aspen, brengt niet echt zekerheid. Deze keer gaat het om G.E. Moore en diens vaststelling “It is raining, but I don’t believe that it is raining”. Vergis je niet, als luisteraar word je zeker niet geconfronteerd met “fake music”, wel met atmosferische sjablonen die de hoorbare realiteit in vraag stellen.

Luisteren naar ‘Promesa’ is vertoeven in een sprookje boordevol metaforen en wonderlijke ideeën. Het uitgangspunt was namelijk dat beide muzikanten elk apart gingen musiceren en dan beide corpsen over elkaar lieten glijden. Een gewaagd concept dat hier werkt doordat er een samenhangende verhaallijn inzit. Wie de moeite doet om de betekenis van de titels te achterhalen, zal snel de rode draad ontdekken. Een Esperanto-woordenboek is wel noodzakelijk.

Uitgebracht door het kwaliteitslabel Aspen dat ondertussen bekend staat om dergelijke hoogstandjes. Opgepast, want het gaat om een gelimiteerde uitgave van slechts honderdvijftig exemplaren met artwork van Ives Maes. De digitale code is toegevoegd. Voor fans van Book of Air, Harold Budd en wie graag onderduikt in de duistere steden ontworpen door stripauteurs Schuiten en Peeters.

© Georges Tonla Briquet

Musici:

Thomas Jillings: synthesizer Prophet 600, synthesizer Nonlinear Labs C 15
Stijn Cools: drums

www.aspenedities.com