Giovanni Di Domenico & Abschattungen – The Ear Cannot Be Filled With Hearing

G

el NEGOCITO

De ene bigband is de andere niet maar de shapeshifters van Giovanni Di Domenico & Abschattungen vormen echt wel een buitenbeentje.

Toetsenist Giovanni Di Domenico is een van de spilfiguren uit de alternatieve improvisatiescene in Brussel. Hij is tevens een all round muzikant en producer en heeft zijn eigen label, Silent Water. In 2017 was hij gelinkt aan zomaar liefst negen releases met als meest opmerkelijke zijn soloplaat ‘Insalata Statica’.

Wat ‘The Ear Cannot Be Filled With Hearing’ betreft, stond hij in voor productie, opname, mixing, hoesfoto en leverde hij alle composities (vier in totaal, twee langs elke plaatkant).

Kant A begint met ‘Infra-Thin’ (12’43). Uit de nevelen van het fifties sciencefiction decor duiken langzaam piano- en drumklanken op waarna een mini big bang in slow motion ontstaat. Laag na laag wordt een andere dimensie opgebouwd.

‘Tugkanon & Lekton’ (8’03) is van een andere planeet. Poëtische pianonoten met aansluitend intimistische trompetklanken leiden geleidelijk aan tot een cocon van stilte die heel subtiel doorbroken wordt door allerlei kleine (wah wah)effecten. Het lijkt een spel van losse pionnen die zich willekeurig verplaatsen maar elkeen houdt zich duidelijk aan welbepaalde spelregels. Frontale confrontaties worden vermeden, het is vooral een techniek van steeds verder uitdiepen en aftasten.

Op Kant B is ‘Instruments Of Darkness’ (9’41) de eerste titel. Een licht psychedelische groove vervliegt na zowat een halve minuut en de luisteraar belandt opnieuw in een wereld van spielereien en bizarre kronkels. De piano levert een kort interludium waarna het puzzelwerk verdergezet wordt.

Alles eindigt met ‘Apophenia’ (10’58) in een rustig Oosters sfeertje met wat vocalen en dwarrelende pianonoten. Om uiteindelijk te belanden bij een gelijkaardige chaos van het begin.

Di Domenico deed wat Ellington ooit zei: “Een goede compositie begint bij de keuze van de juiste muzikanten.” Met onder meer Laurent Blondiau, Daniele Martini, Giotis Damianidis en Jordi Grognard koos hij dan ook topmuzikanten uit de Brusselse scene.

Waaronder klasseer je nu dit alles? Metafysisch gestructureerde freejazz met een knipoog naar zowel Pink Floyd als Frank Zappa? Of een fascinerende “loop” al even complex en buitengewoon als deze waar de kinderen van Miss Peregrine in ronddolen? Ideale soundtrack dus om er de trilogie van Ransom Riggs (‘Miss Peregrine’s Home For Peculiar Children’) bij te lezen. Zeker ook voor fans van Miles zijn ‘Bitches Brew’ (de vierdelige cd-box). Kortom, “mood music” boordevol modulaire wendingen. Di Domenico zelf citeert graag ‘Lanquidity’ van Sun Ra en het Italiaanse collectief Gruppo di Improvvisazione di Nuova Consonanza als inspiratiebronnen.

Vooral ook live een evenement zoals we konden vaststellen tijdens het release-concert in Recyclart. Dan wordt alles nog extra uitvergroot en ruimen de spacy kantjes veld voor ethio-grooves met als nucleus beide drummers, de blazers en een gitarist als een ongecontroleerd projectiel. Een sterk contrast met de plaat en zo hoort het. Nu nog organisators vinden die even veel branie bezitten als deze bende.

MUSICI:

Quentin Manfroy - fluit
Laurent Blondiau - trompet
Jordi Grognard - klarinet, oboe, duduk
Audrey Lauro - altsaxofoon
Daniele Martini - tenorsaxofoon
Grégoire Tirtiaux - baritonsaxofoon
Martí Melià - bassaxofoon
Giotis Damianidis – electrische gitaar
Axel Gilain – electrische bas
Mathieu Calleja - drums
Jakob Warmenbol - drums
Giovanni Di Domenico - piano, fender rhodes, arp odissey
Kostas Benis (op Apophenia) – vocals

© Georges Tonla Briquet

Info: https://elnegocito.bandcamp.com/album/the-ear-cannot-be-filled-with-hearing