Mw’SOUL: laatste meesterzet van programmator Rik Bevernage

De Werf Brugge, 15.12.2016

Veeleer uitzondering dan gewoonte: Rik Bevernage nam donderdag jl. de taak op zich om het concert van Ghalia Benali feat. Mâäk in te leiden. Het zou een historische avond worden, verklaarde hij, en niet zozeer omdat dit optreden het laatste van 2016 is: het zou tevens het laatste zijn van De Werf in zijn huidige gedaante (genoegzaam bekend is intussen dat na fusie met Vrijstaat O. verder wordt gevaren met ‘Kaap’ op de vlag geschreven, PJG). Bovendien zou het ook het laatste zijn van hem zelf als programmator voor De Werf… Dat laatste klonk behalve enigszins enigmatisch ook beloftevol: er ontstaat een vermoeden dat Rik na zijn afscheid eind december geenszins van plan is zijn nauwelijks te tillen koffer vol jazzexpertise thuis naar de zolder te dragen om dan werkloos toe te zien hoe die onschatbaar waardevolle bagage in de loop der komende jaren tot stof verpulvert.

Mâäk introduceerde zichzelf zoals verwacht mocht worden, m.a.w. inventief, verrassend, vol humor. Fluitspeler Quentin Manfroy kwam via de publieksingang de zaal binnen, terwijl Laurent Blondiau (trompet) en Jeroen Van Herzeele (sax) helemaal achter- en dus bovenaan de zaal stonden. Terwijl dat duo al musicerend (en zich tussen de toeschouwers door een weg banend) de trappen afdaalde, glipte Michel Massot via de eigenlijke artiesteningang binnen.

Met het gevaarte dat sousafoon heet rond de nek gehangen, hees hij zich vervolgens… op een fiets om - als is dat de normale gang van zaken - even de contouren van het podium te verkennen. Nadat de andere groepsleden - Moufadhel Adhoum (oud), Stéphan Pougin (percussie), João Lobo (drums) – hun positie met/achter hun resp. instrument hadden ingenomen, kon het eigenlijke concert starten. Al snel bleek dat de 7 muzikanten zich geheel ten dienste zouden stellen van zangeres Ghalia Benali.

Het gebrachte repertoire bestond uit een zorgvuldig gedoseerde mix van nu eens opzwepende, dan weer gevoelige liederen, op teksten van hetzij Benali zelf, hetzij door diverse Arabische (lees: Egyptische, Tunesische, Palestijnse, Syrische) auteurs aangeleverd. Mâäk kweet zich – naar vlug voelbaar zou worden – met succes van de best uitdagende opdracht meanderende melodieën te creëren en deze van passende arrangementen te voorzien. Benali verschafte, waar zij het nodig achtte, uitleg bij een aantal van de liederen: in elk der verhalen bleek telkens een sprankel schoonheid en/of hoop te ontwaren, zelfs als het teksten betrof die in gevaarlijke, penibele of schrijnende omstandigheden (de Arabische lente in Tunesië, de oorlog in Syrië, het lot van vluchtelingen die in België zijn terechtgekomen, …) op papier zijn gezet. De Tunesische zangeres bewees bovendien overduidelijk de gave te bezitten om die, toch in voor het publiek onverstaanbare talen geschreven teksten, op zo’n manier te brengen dat de in woorden vertaalde emoties toch tastbaar werden en bij meer dan één moment emoties als ontroering en medeleven wekten. Benali smokkelde tussendoor ook een lied van de legendarisch geworden Egyptische Oum Kalthoum in de set.

Het talrijk opgekomen publiek kon het opgediende exotische gerecht fel appreciëren en dwong dan ook een korte bisronde af. Die bestond uit 2 bisnummers, waarvan het eerste een schitterend duet: de zangeres enkel begeleid door de sousafoon van Massot. Écht geëindigd werd zoals was gestart: met een krachtig gezongen en muzikaal meeslepend uptempo lied.

Dat het publiek deze kruisbestuiving tussen jazz en vocale Arabische muziek naar waarde wist te schatten en zich - geen ogenblik gehinderd door taalbarrières – zichtbaar geraakt toonde, is een opsteker in deze nare tijden waarin “vluchteling” vaak synoniem is voor “indringer, “profiteur” of zelfs “potentiële terrorist”. Het verhief dit op zich reeds memorabele concert naar een nóg hoger niveau. Zeer terecht dan ook vroeg Laurent Blondiau een extra applaus voor Rik Bevernage die dit project naar Brugge heeft gehaald.

Tekst © Paul Godderis - Foto's © Willy Schuyten

PS: Mw’SOUL wordt in de lente van 2017 op cd uitgebracht (W.E.R.F.-label).